Thursday 1 November 2012

ดีเอ็นเอ


"ว่ากันว่า หากจับต้องสิ่งของใดนานเกิน 15 วินาที
สิ่งของนั้น จะมีตัวตนของเรา ติดอยู่ด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ไม่ใช่เพียงลายนิ้วมือ แต่เป็นดีเอ็นเอของเราเองที่ติดอยู่กับสิ่งนั้น
ดังนั้น ในช่วงเวลามหัศจรรย์ของจักรวาลนั้นเอง
ดีเอ็นเอของเขาจึงพร้อยไปทั่วร่างของผม
เช่นกันกับดีเอ็นเอของผมที่พร่างพรายไปทั่วร่างของเขา"



เที่ยวบินกลางคืน ~โตมร ศุขปรีชา
จากรวมเรื่องสั้นชุด "สามัคคีเพศ"

------------------------------------
ฉันก็แค่ชอบประโยคนี้

ถ้าใครยิ่งได้ใช้เวลากับใครมาก ๆ นาน ๆ
ตัวตนของกันและกันก็ต้องยิ่งฝังลึกซินะ
เกินกว่าน้ำยาทำความสะอาดของกาลเวลา
จะมาลบเลือนออกไปง่าย ๆ

เชกเช่นเรื่องที่ฉันกำลังอ่าน และ อิน อยู่ตอนนี้ ชีวิตของฟรีด้า คาโลห์
ถ้ามองจากสายตาคนภายนอก เราก็ไม่มีทางเข้าใจหรอกว่าทำไม
เมื่อเธอเลิกราจากสามีจอมวายร้ายที่คอยทำร้ายจิตใจเธอไปแล้ว
ใยถึงต้องโคจรกลับไปหาเขาอีก...ดีเอ็นเอที่หลงตกค้างอยู่ที่ร่างของเธอนั่นเอง 
-----------------------------------
ภาคส่วนของฉันตอนนี้ ดีเอ็นเอ ลายนิ้วมือ เซลล์บางส่วน เลือดหลายเกล็ด
ถูกฝังซ้อนอยู่ในรอยของผ้า อยู่กับด้าย กับไหม อยู่กับปลายเข็มแหลมหลายเล่ม
หวังว่าฉันยังจะหมกมุ่น บูชา และเต็มใจสังเวยตัวตนอย่างเป็นสุขต่อไปอีกแสนนาน

No comments:

Post a Comment