ยินข่าวข่าวนี้ทางทีวี แรกเลยรู้สึกสะเทือนใจ ที่ อ.ประเทือง เอมเจริญ ศิลปินแห่งชาติ
สูญเสียความทรงจำเรื่องสี เขาเคยมีความเกี่ยวเนื่องกับฉันบาง ๆ เมื่อนานมา
เป็นศิลปินวาดภาพคนแรก ๆ ที่ตามดูงาน
เคยไปยืนเหรอหราอยู่ในวันเปิดแสดงงานหลายครั้ง อย่างคนไม่รู้เรื่องศิลปะ
แค่หลงใหลการใช้สีของเขา ที่บ้างกราดเกรี้ยว บ้างอ่อนหวาน
และมันทำให้ตื่นตัวทุกครั้งที่มีโอกาสชมภาพจริง
"ความทรงจำบางส่วนเริ่มหายไปเมื่อเกือบ 3 ปีก่อน และสูญเสียความจดจำเรื่องสีในปีเมื่อ 2 ปีที่แล้ว
ประเทือง เอมเจริญ จึงเปลี่ยนวิธีสร้างงานศิลปะ มาเป็นภาพเขียนขาวดำบนสมุดขนาดเล็ก
ที่สามารถพกติดตัว เพื่อให้เขียนภาพได้ตลอดเวลา นอกจากลายเซ็นบนภาพที่เริ่มเปลี่ยนไป
อาจารย์ประเทืองยังวาดภาพซ้ำ ๆ ที่ส่วนใหญ่เป็นภาพหยดน้ำและนก
เพราะต้องการสื่อความหมายของสมาธิและความอิสระ ทั้งยังเป็นสิ่งที่จดจำได้ แม่นยำที่สุด"
ที่มาของข่าว
ว่าไปแล้ว ความทรงจำในคนปกติก็ใช่จะคงที่ สมองมีเสื่อมไปตามสังขาร ตามกาลเวลา
รายละเอียดหลาย ๆ เรื่อง ก็หกตกหล่นหายไปตลอดทางของการมีชีวิตอยู่อยู่แล้ว
ดูข่าวไปเรื่อย ๆ ก็เกิดความรู้สึกด้านตรงข้าม นี่ไม่ใช่การสูญเสีย แต่เป็นการเกิดใหม่ต่างหากหล่ะ
ภาพถ่ายบางส่วนของฉัน จากการตื่นเช้าริมทะเลภูเก็ต ที่ลองมองเห็นแค่ ขาว กับ ดำ ดูบ้าง
ถ้าจำได้แค่ ขาว กับ ดำ ใช่ว่าเราจะสร้างสรรค์อะไรไม่ได้นินะ
No comments:
Post a Comment