Sunday 23 June 2013

case phone handmade

22 June 13 ไปทำตัวเป็นแก้วเปล่า
ไปทำ work shop DIY ด้วยเทคนิค Applique
กับ museum siam ที่ลงทะเบียนจองไว้นานแล้ว
ชอบการทำกิจกรรมของมิวเซียสยาม ระบบการจัดการดีมาก
โดยเฉพาะเรื่องอุปกรณ์ ความพร้อม เป็นเลิศ
ที่สำคัญ ค่าเรียนถูก

ที่จริงก็พอรู้อยู่บ้างการปะผ้าลงบนผ้า
ด้วยการเนา สอย คัทเวิร์ค ใช้กระดาษ Iron on
แต่ถ้าเราตั้งตัวเองไว้ว่า รู้แล้ว เราก็คงไม่ได้รู้อะไรเพิ่ม

เพื่อนร่วมโต๊ะ เป็น 2 สาวพี่น้อง 10,12 ขวบ
ที่แม่จับมาทิ้งไว้ให้เรียน...ถามไป เธอว่า แม่ไม่ชอบทำ
2 สาวอยู่ชมรมเย็บปักถักร้อยที่โรงเรียนอยู่แล้ว
ฝีมือการด้นถอยหลัง ฝีเข็มงามมากกว่าผู้ใหญ่หลายคน
เธอเล่าว่า ตอนนี้ชมรมกำลังสอนการปักผ้า...ดีจัง
ใกล้หมดชั่วโมง คุณแม่มารับ แม่เธอแนวจริง ๆ ด้วย
คุณแม่ไปนั่งอ่านไอน์สไตล์รอคุณลูก
"ให้ปลูกต้นไม้ ยังดีซะกว่ามาเย็บผ้า...มันไม่ใช่"
แต่เธอก็บอกต่อว่า เคยเย็บกระโปรงให้ลูกสาวได้อยู่นะ :))

โต๊ะข้าง ๆ ก็มี 2 สีพี่น้อง แต่เป็นคุณยายอายุ 70 กว่า ๆ
คนน้องคุยเก่ง เล่าอะไรตลอดเวลา
ที่สำคัญเคยเป็นครูสอนปักผ้าที่บางไทร
ท่าจะเป็นญาติกับเจ้าหน้าที่ มาทำกิจกรรมบ่อย
เห็นว่าคราวหน้า เปเปอร์มาเช่ ก็จะไม่ยอมพลาด
คุณยายรู้สึกเหมือนกับฉัน คนที่เคยปักผ้าด้วยไหม
พอมาเย็บผ้าด้วยด้าย มันจะฝืดมือ คุณยายร้องหาสีผึ้ง
คุณยายบอกเคล็ดลับ ถ้าใช้ด้าย 2 เส้น
ให้แยกผูกปมคนละเส้น แล้วมันจะดึงคล่องขึ้นไม่พันกัน
นี่ฉันแอบฟังแล้วทำตาม จริงด้วย

ถึงฉันจะปักผ้าเป็น ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเย็บผ้าเก่ง
มักจะงงงวยเสมอเรื่องประกบผ้าด้านผิดด้านถูก
สิ่งที่คิดว่าตัวเองได้เพิ่มแน่ ๆ คือวิธีสอยประกบที่ถูกต้อง
งานเย็บมือออกมาเรียบร้อยกว่าที่เคย

ออกไปพบคนใหม่ ๆ อยู่เสมอเถอะ
เมื่อกลับมา คุณก็จะไม่เหมือนเดิมแล้ว
ข้อมูลถูกเติมลงไป พัฒนาเป็นคนใหม่ขึ้นทุกครั้

ขอบคุณมิวเซียมสยาม

Thursday 20 June 2013

Peacock girl

เมื่อไรจะมี app แปลงรูปวาด ให้เป็นงานปักได้โดยพลัน
มีแต่สองมือ ความเพียร อดทน ใจรัก ซินะ  app ของฉัน


Many preferences



ทอมลินสันแนะนำว่า" ถ้าคุณชอบอะไรหลาย ๆ อย่าง
คุณควรให้เวลากับทุกอย่างที่คุณชอบ
ปล่อยให้สิ่งเหล่านั้นสื่อสารกันเอง
แล้วสิ่งใหม่ก็จะเกิดขึ้นมาในท้ายที่สุด"
...
ชอบเซรามิก ชอบดอก ชอบใบ ชอบใช้สมาธิ
เช้านี้ ทุกอย่าง กำลังสื่อสารกันเอง
...

"ประเด็นมีอยู่ว่า คุณจะลองตัดความชอบบางอย่างทิ้งไป
แล้วหันมาจดจ่ออยู่กับความชอบใดความชอบหนึ่งก็ได้
แต่ไม่นานคุณจะเริ่มรู้สึกหดหู่ห่อเหี่ยว"
...
จริงนะ ชอบปักผ้า แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า
การปักผ้าจะไม่ทำให้ห่อเหี่ยว

Start




17-6-13 

มันเป็นสัจจะระหว่าง มือ เข็ม ด้าย
แทงเข็มลงไป ดึงด้ายขึ้นมา นั่นคือ 1 ฝีเข็ม ไม่มีทางลัดอื่น
กว่าจะเสร็จงานซักหนึ่งชิ้น คงไม่มีใครมานั่งนับว่า
มันถูกเย็บไปกี่ฝีเข็ม เหมือนที่มีคนชอบถามว่า
แผลที่ขาทั้ง 2 ข้างจากอุบัติเหตุคราวนั้นถูกเย็บไปกี่เข็ม

ตอนที่เนื้อของฉันฉีกขาด ฉันน่าจะบ้าพอ
ขอหมอลุกขึ้นมาปัก เป็น stitch อะไรซักอย่าง
ด้วยไหมเย็บแผล เพื่อเหลือให้เป็นร่องรอย
ฉันนี่แหละ นักปัก

ขอบคุณพี่อ้อย มนทิรา ที่พาฉันกลับไปยังจุดตั้งต้
ที่อยากจะเขียนหนังสือ แล้วทำภาพประกอบด้วยงานปัก
งานผ้าแอบพลิเก้ แล้วเผลอ ๆ อาจจะมีงานวาดเข้าไปด้วย
ที่จริงแล้วไม่ได้อยากจะทำหนังสือสอนปักผ้าอะไรเลย
แค่ไม่รู้ว่า ควรจะเอางานปักไปเสนอในมุมไหน

พี่อ้อยว่า ต่อให้หนังสือฉันเก๋แค่ไหน มันก็จะถูกจับไปอยู่
ในหมวดหมู่ บนชั้นหนังสือสอนปักผ้า แม่บ้าน ๆ พวกนั้น
แน่ใจหรือว่ามันจะเด้งพอ แน่ใจหรือว่าคนอ่านกลุ่มนั้
อยากจะเด้งไปกับฉันด้วย
ส่วนใหญ่แล้ว คนก็อยากดูหนังสือแปลจากญี่ปุ่นอยู่ดี

ขอบคุณพี่อ้อยที่สนใจในตัวฉัน ขอบคุณกัญ ที่แนะนำไป
เบื้องต้นพี่อ้อยจะสัมภาษณ์เล็ก ๆ ลงใน vivi ก่อน
จากนั้นคงเป็น project อีกยาวไกล กว่าฉันจะเขียนเรื่องผ่าน
พี่อ้อยไม่ห่วงเรื่องภาพประกอบ
ฉันก็ว่างั้น ห่วงแต่งานที่จะเขียน
ฉันจะไม่รีบร้อน แต่ก็จะไม่ยอมชักช้า
ต่อแต่นี้ก็คงมีแต่เฆี่ยนตัวเองให้ขยันขึ้น
คงต้องยอมซีเรียสไปอีกพักใหญ่
ต้องรีบทำ ผู้หญิงคนที่ 2 ให้เสร็จซะก่อน
แล้วค่อยมา focus เรื่องหนังสือ
แล้วจะต้องปรับปรุงหลักสูตรการสอนสำหรับครอสต่อไปอีก

ฉันเคยอยากลาออกจากชีวิตตัวเอง ด้วยเรื่องงี่เง่าสุด ๆ
ไม่นึกเลยว่า ต้องรอให้เป็นสาวใหญ่มาก ๆ ก่อนหรือนี่
ถึงจะมายังจุดที่สนุกที่สุด
ฝากถึงสาวน้อยทั้งหลาย ทำอะไรได้ ก็รีบทำเถอะ
อย่ารอให้เป็นสาวใหญ่อย่างฉัน มันจะรนไปหมด

คำชมที่ดีที่สุดของการคุยกันเมื่อวาน
พี่อ้อยบอกว่า ฉันทำให้ภาพลักษณ์เรื่องการปักผ้า
ในหัวของพี่อ้อยเปลี่ยนไป :))

Sunday 16 June 2013

Thursday 13 June 2013

Cat fun


Leaf Butterfly


รู้ว่าอีกไม่นานก็ต้องเปลี่ยนไป
อีกไม่นานก็ย่อยสลาย
แต่ใยต้องแคร์ นิรันดร์
เพียงช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้นที่มีความหมาย
แค่ระยะ ระหว่างเวลาหนึ่งก็ดีถมไป
หาใช่ทั้งหมดของกระบวนการ

วัสดุ : ใบชงโค,ผ้าใยกัญชา,สีเหลืองดอกคำฝอย , stitch

แรงบันดาลใจ : ผีเสื้อพันธ์ The Orange Oakleaf
ชอบพรางตัวเป็นใบไม้ /วันที่เดินออกไปซื้อส้มตำ
เจอใบกาหลงร่วงอยู่ ดูคล้ายปีกแมลง
เลยจับใบ มาพรางตัวเป็นผีเสื้อดูบ้าง เป็นไรมี

Peacock embroidering


finish class : 1




และแล้วมันก็ผ่านไป
ฉันเฝ้ารอที่จะให้ถึงวันที่ 9 มิถุนา 56 ไว ๆ
เพื่อที่จะได้ปลดล็อคตัวเองออกจากความกังวลก้อนนั้นเสียที
เพราะเป็นวันที่ workshop สอนปักผ้าของฉันเสร็จสิ้นลงแล้ว

ยังจำความรู้สึกครั้งแรกที่ได้เห็น
เหล่าลาย stitch บนสมุดปักผ้าของครูตุ๊ก
ก็ให้รู้สึกเวียนหัวว่าตัวเองจะทำลายพวกนี้ได้หรือ
สิ่งที่คาดหวังเพียงอย่างเดียวที่ไปเรียนปักผ้าคือ
ทำอย่างไรถึงจะปักทึบออกมาให้ได้
ไหมเรียงตัวกันสวยงาม เรียบ เป็นระเบียบ
ไม่คาดหวังเลยว่า ความอยากเพียงแค่นั้น
ในอีก 1 ปีต่อมา มันจะลากจูง นำทางฉันไปไกล
ไกลเกินกว่าใจจะฝันถึง
ก็แค่ปักผ้าธรรมดา ๆ มันพาฉันไปออกทีวี
ได้ลงหนังสือ จะได้ทำ pocketbook
และเป็นครูสอนปักผ้าในที่สุ

มันทำให้แผนการชีวิตเปลี่ยนทิศทาง
เหมือนกับโชคชะตารีบมาบอกว่
ทำแบบนี้ซิ ดีกว่านะ เหมาะกับฉันมากกว่า

ครูตุ๊กผู้เปิดโลกของการปักผ้า สอนให้รู้ว่า
มันมีอะไรอีกมากมาย มันพัฒนาได้ไม่รู้จบ
มันเป็นศิลปะชั้นสูง ตลอดการเตรียมตัวสอน
ฉันระลึก นึกขอบคุณครูตุ๊กตลอดเวลา
ยังหวังให้เธอดลบันดาลให้มันผ่านไปด้วยดี
ฉันกำลังส่งต่อไม้ถัดไปจากเธอ
เก็บความฝันเธอมาทำต่อ

หน้าที่อันสมบูรณ์ที่ผู้หญิงทุกคนเกิดมาแล้วต้องทำ
ก็น่าจะเป็นการได้เป็น แม่
ฉันไม่ได้เลือกที่จะทำหน้าที่นั้น
ความรู้สึกหนึ่งที่ได้ปักผ้
ฉันว่าฉันมีส่วนได้ทำหน้าที่ของผู้หญิงให้โลกนะ
ได้ทำแล้วยังได้ถ่ายทอดให้ผู้หญิงคนอื่น
ได้ทำหน้าที่นั้นอีก

มีหลาย ๆ คนได้ไปเรียนปักผ้า จบแล้วก็แล้วกัน
ฉะนั้นฉันต้องขอบคุณแรงปรารถนาในตัวเอง
ที่ไม่ยอมหยุด ไม่ทิ้ง ยังอยากเห็น
การปักผ้า ที่ไม่เป็นแค่การปักผ้าธรรมดา

จะบอกความลับให้ ฉันกลัวการไปสอนปักผ้ามาก
แต่ฉันก็ผลักตัวเองออกไปทำสิ่งที่กลัว
ก็แค่ครั้งแรกแค่นั้นล่ะ เหมือนครั้งแรกของทุกอย่าง
ตอนนี้ฉันชอบมัน ฝันเห็นแต่คอร์สต่อไป
ฉันสอนคนอื่น คนอื่ีนก็สอนฉันไปด้วย
บอกได้เลยว่า นักเรียนของฉันเก่งกว่าฉันทุกคน
โชคชะตาก็ยังปราณีไม่เลิก
ส่งแต่คนพิเศษ ๆ ประหนึงการคัดเลือกมาแล้ว
ให้มาเป็นนักเรียนของฉัน :))

Kan Garbologist




นี่คือข้อมือถัก ของขวัญจากริมทะเลภูเก็ต
มีชิ้นส่วนของขยะ เศษแก้ว
ซากวัตถุเหลือใช้จากมนุษย์ ประกอบอยู่ด้วย

ก่อนหน้านี้ 1 สัปดาห์ กัญ นักขยะวิทยา
ผู้ละจากอาชีพสถาปนิก ละจากเมืองหลวง
ไปหาวิถีอินดี้ ที่น่าจะตอบสนองความฝันได้มากกว่า
ส่งข้อความมาถามขนาดข้อมือ
เราก็รู้ว่า เธอจะทำของขวัญให้

ก่อนหน้านั้น 3 เดือน เธอมาเจอเราในหน้าเพจ
ตามใครมาซักคน ชอบงาน มาสั่งกระเป๋าปัก
ตอนกำลังนั่งปักกระเป๋า
ดูรายการ เป็นอยู่คือ เห็นสิ่งที่ผู้หญิงคนหนึ่งท
ไม่รู้จักหรอก รู้แต่ว่า สิ่งที่เธอทำอยู่นั้น ดี
แล้วก็ให้รู้สึกคุ้น หน้าตา เรื่องราว ชื่อ น้ำเสียง

ก่อนหน้านั้น 1 ปี
ที่จริงเราเจอกันแล้วคร่าว ๆ
ในชั้นเรียนพับกระดาษ
ไม่คาดหวังมาก่อน
ว่าจะต้องกลับมารู้จักกันใหม่
ด้วยวิธีการที่ซับซ้อนแบบนี

เธอเก็บขยะริมหาดทุกวัน แล้วเอามา recycle
ต่อยอดเพื่อเลี้ยงตัวเอง
เพื่อมีแรงทำงานเพื่อส่วนรวมต่อไป
ตอนนั้นตัดสินใจว่ากระเป๋าใบที่กำลังปักอยู่นี้
จะทำเป็นของขวัญให้เธอฟรี ๆ
โดยไม่ต้องรู้จักกันลึกซึ้ง...เราก็ให้กันได้
ในเมื่อเธอก็ให้ธรรมชาติ ให้คนอื่นอยู่ทุกขณะ

ตอนนี้กัญกลายมาเป็นนักเรียนปักผ้าของเรา
เราชื่นชมในสิ่งที่เธอทำ
เธอชื่นชมผลงานของเรา
บางครั้งบุพเพสันนิวาสมันก็ไม่จำเป็นต้อง
ทำงานในรูปแบบของคู่รักหรอกนะ
สำหรับคนที่ควรจะมารู้จักคุ้นเคยกัน
และอาจจะได้ทำอะไรร่วมกันในวันข้างหน้า
บุพเพสันนิวาสก็ไม่รอช้า ที่จะชักพามาพบเจอ

Student Work : / Embroidering work shop 8 June 13




by : Ja
----------------------------------------





By : Kay

-------------------------------------




By : Ton

--------------------------


By : Kan

------------------------

my work shop 1

My Workshop Embroportrait 1 :  1,8 June 2013 @ Joyrukclub Thailand
รายละเอียด detail













so sweet


The kiss cat klimt



Lotus


Rain make me bloom