Thursday 13 June 2013

finish class : 1




และแล้วมันก็ผ่านไป
ฉันเฝ้ารอที่จะให้ถึงวันที่ 9 มิถุนา 56 ไว ๆ
เพื่อที่จะได้ปลดล็อคตัวเองออกจากความกังวลก้อนนั้นเสียที
เพราะเป็นวันที่ workshop สอนปักผ้าของฉันเสร็จสิ้นลงแล้ว

ยังจำความรู้สึกครั้งแรกที่ได้เห็น
เหล่าลาย stitch บนสมุดปักผ้าของครูตุ๊ก
ก็ให้รู้สึกเวียนหัวว่าตัวเองจะทำลายพวกนี้ได้หรือ
สิ่งที่คาดหวังเพียงอย่างเดียวที่ไปเรียนปักผ้าคือ
ทำอย่างไรถึงจะปักทึบออกมาให้ได้
ไหมเรียงตัวกันสวยงาม เรียบ เป็นระเบียบ
ไม่คาดหวังเลยว่า ความอยากเพียงแค่นั้น
ในอีก 1 ปีต่อมา มันจะลากจูง นำทางฉันไปไกล
ไกลเกินกว่าใจจะฝันถึง
ก็แค่ปักผ้าธรรมดา ๆ มันพาฉันไปออกทีวี
ได้ลงหนังสือ จะได้ทำ pocketbook
และเป็นครูสอนปักผ้าในที่สุ

มันทำให้แผนการชีวิตเปลี่ยนทิศทาง
เหมือนกับโชคชะตารีบมาบอกว่
ทำแบบนี้ซิ ดีกว่านะ เหมาะกับฉันมากกว่า

ครูตุ๊กผู้เปิดโลกของการปักผ้า สอนให้รู้ว่า
มันมีอะไรอีกมากมาย มันพัฒนาได้ไม่รู้จบ
มันเป็นศิลปะชั้นสูง ตลอดการเตรียมตัวสอน
ฉันระลึก นึกขอบคุณครูตุ๊กตลอดเวลา
ยังหวังให้เธอดลบันดาลให้มันผ่านไปด้วยดี
ฉันกำลังส่งต่อไม้ถัดไปจากเธอ
เก็บความฝันเธอมาทำต่อ

หน้าที่อันสมบูรณ์ที่ผู้หญิงทุกคนเกิดมาแล้วต้องทำ
ก็น่าจะเป็นการได้เป็น แม่
ฉันไม่ได้เลือกที่จะทำหน้าที่นั้น
ความรู้สึกหนึ่งที่ได้ปักผ้
ฉันว่าฉันมีส่วนได้ทำหน้าที่ของผู้หญิงให้โลกนะ
ได้ทำแล้วยังได้ถ่ายทอดให้ผู้หญิงคนอื่น
ได้ทำหน้าที่นั้นอีก

มีหลาย ๆ คนได้ไปเรียนปักผ้า จบแล้วก็แล้วกัน
ฉะนั้นฉันต้องขอบคุณแรงปรารถนาในตัวเอง
ที่ไม่ยอมหยุด ไม่ทิ้ง ยังอยากเห็น
การปักผ้า ที่ไม่เป็นแค่การปักผ้าธรรมดา

จะบอกความลับให้ ฉันกลัวการไปสอนปักผ้ามาก
แต่ฉันก็ผลักตัวเองออกไปทำสิ่งที่กลัว
ก็แค่ครั้งแรกแค่นั้นล่ะ เหมือนครั้งแรกของทุกอย่าง
ตอนนี้ฉันชอบมัน ฝันเห็นแต่คอร์สต่อไป
ฉันสอนคนอื่น คนอื่ีนก็สอนฉันไปด้วย
บอกได้เลยว่า นักเรียนของฉันเก่งกว่าฉันทุกคน
โชคชะตาก็ยังปราณีไม่เลิก
ส่งแต่คนพิเศษ ๆ ประหนึงการคัดเลือกมาแล้ว
ให้มาเป็นนักเรียนของฉัน :))

No comments:

Post a Comment