Tuesday 20 May 2014

work shop playful embroidery #7 "cat"

Playful Embroidery #7 :16-23-30Apr14 @ Joyrukclyb

การสอนปักผ้าครึ่งวัน 4 ชั่วโมง กับนักเรียน 2 คน
รู้สึกเหมือนแวะไปนั่งคุยเล่นกับเพื่อนมากกว่า
ที่จริงควรจะมีนักเรียน 4 คน แต่ cancel ไป 1
ติดอยู่ต่างประเทศอีก 1 จะมาคราวหน้า ก็ดีเหมือนกัน
แบตเตอรี่ถูกใช้ไปไม่ถึงครึ่งก้อน ยังเหลือแรงอีกเยอะ
และทำให้วงสนทนาแคบเข้ามา กระชับยิ่งขึ้น
stitch 12 ลาย เลยไม่ได้รู้สึกอัดเกินไปนั

นักเรียนรุ่นใหญ่ ป้าแมว แต่เราขอเรียกว่า พี่แมว
เพื่อกระเถิบลำดับให้ใกล้เข้าไปอีก
พี่แมวฟินหรือเปล่าไม่รู้ ที่ลงล็อกได้ปักแมวพอดี
แต่คนสอนซิ ฟิน นะ
พี่แมวเป็นคนอิ่มกับชีวิต อารมณ์ดีทุกขณะ
และมีรังสีบวกมาก
อยู่ใกล้ ๆ เหมือนได้รับการกด like อยู่ตลอดเวลา

พี่แมวเอ่ยชมเราตลอด ทั้งเรื่อง creative
ทั้งงานสวย ทั้งสอนดี จนเคลิ้ม
แม้ในความเป็นจริง มาตรฐานสอนดี
ในสายตา เราว่า เรายังไปไม่ถึงคำนั้น
แต่ก็ได้พยายามเท่าที่จะเป็นได้
ไม่ได้ด้วยวิธีการนำเสนอ ก็เอาเทคนิค อุปกรณ์เข้าว่า
เอาใจรักเข้าหา อยากให้คนเรียนได้มากที่สุด
และวันนี้เราก็ได้รับพลังบวกจากพี่แมวกลับมาเป๋าตุงเลย
เมื่ออยู่ใกล้คนอิ่ม เราก็อิ่มไปด้วย มันเป็นเช่นนั้นแหละ
พี่แมวมายืนยันอีกครั้ง ว่าอายุไม่เป็นอุปสรรคในการเรียนรู้
ถ้าเราเปิดใจน้อมรับ....สำหรับเรา ยิ่งอยู่มานานยิ่งได้เปรียบนะ

จุ๊บแจง ตั้งแต่สอนปักผ้ามา เราว่าจุ๊บแจง สมองไวใจเร็วที่สุด
สอนอะไรไป ยังกับโปรแกรมใส่หุ่นยนต์ เข้าใจง่าย ทำได้ ทำเร็ว
ทั้งที่ไม่เคยปักผ้ามาก่อน จุ๊บแจงบอกว่า
ที่จริงแล้วหนูเป็นพวกชอบ extreme
และทำอะไรต้องทำให้สุด...เราเชื่อแล้ว
เพราะความเดิมคือ จะให้ทำงานชิ้นเดียวในการเรียน 3 ครั้ง
เพราะเวลามันสั้น ...แต่จุ๊บแจงบอกว่า จะทำการบ้านให้เสร็จเลย
ใช้เพียง 12 stitch นี่แหละ
ครั้งหน้า และครั้งต่อไป จะทำงานชิ้นใหม่
ค่ะ ๆ ว่าไง ว่าตามกัน...แต่พี่แมว ต้องตามให้ทันนะคะ
และคุณบุ๊ก ที่ครั้งนี้ขาดไป ต้องเร่งสปีดแย่เลย

ป.ล. จุ๊บแจงเคยเป็นนางแบบให้หนุ่มโรงงานน้ำตา
ดีใจมีนักเรียนสวย เก่ง เร็ว หัวดี และ extreme มาก
 

ผลงานรูปหมู่
โดยตากล้อง มัชจิ
จุ๊บแจงขอถ่ายรูปคู่ด้วย หวั่นไหวมาก
ไม่เป็นไร เอางานเข้าข่ม :))
แอพโทรศัพท์ของจุ๊บแจงช่วยไว้เยอะ

หัวดี หัวไว เข้าใจง่าย และมี project เยอะ
ปิดคอร์ส หมายเลข 7 แบบปิดไม่ลง
ยังคงอาลัยอาวรณ์
เพราะขาด สาว boho ที่หนีการปักผ้าไปเป็นนางแบบมือ
ต้องยกยอดไปคอร์สหน้า และของแม่บุ๊ก ที่ขาดไปอีก 1 ครั้ง
เป็นคอร์สที่เรียน 3 ครั้ง มีนักเรียนมาครบ แค่ครั้งเดียว
ไม่เป็นไรค่ะ เรายินดีที่จะได้เจอนักเรียนน่ารัก ๆ แบบนี้อีก
เพราะเราชอบนักเรียนตัวแถมมาก (ที่ยืนเป็นลิงอยู่ข้างหลัง)

: ขอบพระคุณพี่แมวที่เอาหนังสือมาฝากค่ะ
selfie  จากกล้องบุ๊ก...น่ารัก
 

 พออายุเลย 40 ไปแล้ว
ก็ไม่ใคร่ใส่ใจที่จะถ่ายรูป profile ของตัวเองเท่าไร
รูปนี้เป็นรูป profile ที่ไม่ได้ตั้งใจจะถ่าย

ปกติพอหมดวันสอนปักผ้า
ก็จะขอถ่ายรูปหมู่กับนักเรียนเก็บไว้ทุกครั้ง
เพื่อเป็นความทรงจำว่าพวกเราเคยมีเวลาร่วมกัน
ทุกครั้งที่สอนที่ joyrukclub โอ๋ ผู้จัดการที่นั่นจะเป็นคนถ่ายให้
วันนั้นโอ๋ยังติดคุยงานอยู่
หันไปเห็น เด็กหญิงมัดจิ ลูกสาวตัวน้อยของแม่บุ๊ก
อายุ 7 ขวบที่ติดตามแม่มาด้วย
มัดจิ ออกแนวเด็กอินดี้ เดาว่าโตขึ้นเธอคงเป็น Artist
เลยวานให้ มัดจิ ถ่ายรูปหมู่ให้หน่อย
แต่คุณแม่บุ๊กบอกว่า ลองให้ถ่ายรูปครูอ๋ายดูก่อน
ว่าถ่ายได้ไหม...ก็เลยได้รูปเดี่ยวในรอบหลาย ๆ เดือน
มัดจิด ถ่ายได้สมมาตรทีเดียว

พออายุเลย 40 และหันมาปักผ้าจริงจัง
ก็ทำให้เอ็นดูเด็ก ๆ มากขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ๆ
และขอยืนยันอีกครั้งว่าเด็กจะน่ารักน่าเอ็นดู
อยู่ที่พ่อแม่กล่อมเกลาเลี้ยงดูจริง ๆ

งานของจุ๊บแจง
แทนที่จะทำการบ้านแมวให้เสร็จดังลั่นวาจาไว้
กลับหนีไปขึ้นชิ้นใหม่
 
แมวของแมวดี้ที่เต็มอิ่มขึ้นเรื่อย ๆ  

คุณแม่บุ๊ก กับน้อง มัชจิ ชื่อจริง มัชฌิมา
วันนี้บรรยกาศสดใส
เพราะมี หนูมัชจิ มาอยู่ด้วย
มัชจิชอบพูดภาษาแมว
ถามว่าเลี้ยงแมวไหม
ตอบว่า ถ้าได้เกรด 3 แม่จะพาไปร้านที่มีแมวให้เล่น
ถ้าได้เกรด 4 ถึงจะได้เลี้ยงแมว
ระหว่างรอแม่ ก็นั่งถักโครเชต์รอ...เก๋

ผลงานของแม่บุ๊ก
ที่ตามมาเก็บ stitch วันแรกตามคนอื่น
ไม่น้อยหน้าค่ะ
 
ไฮไลท์วันนี้ คือการได้ดูโชว์ บัลเลต์ 2 ชุดของ มัดจิ
ระหว่าง coffee break เซอร์ไพรส์มาก
เอ่อ...แต่ไม่ค่อยแน่ใจนักว่านั่นเรียกว่า บัลเลต์
แต่ก็ประทับใจ ที่มัดจิมอบช่วงเวลาพิเศษให
ชุดหิมะ กับ ชุดต้นไม้...เซอร์จริง ๆ

และการโชว์ภาพสเก็ตช์ ทัวร์เขาดินมาเมื่อวาน
เห็นลายเส้นมัดจิแล้วคันมือ อยากปัก ๆ

เฮ้...ปกติเราไม่ค่อย in กับเด็กนะ
แต่เราว่า เราชอบนายนะ นายแนวมากมัดจิ
 
ตัดสินใจไม่ถูกเลยว่าจะเลือกรูปไหนมาปักดี
ไม่แน่ ถ้าเราบ้าพลัง
เราอาจจะปักทั้งหมดเหมือนที่นายแนะนำก็ได้นะ

Monday 19 May 2014

woven picot for wing by noi



คุณหน่อย ตีความฝูงนกอพยพในเจ้าชายน้อยว่า มันคือโอกาส

"ในชีวิตของเรา มีเจ้าพวกนกย้ายถิ่นผ่านมาในชีวิต ครั้งแล้วครั้งเล่า
นำพาพวกเราไปพบและเรียนรู้สิ่งใหม่อยู่เรื่อยไป
และเราต้องขอบคุณนกพวกนี้นะ
พราะมันทำให้เราได้เห็นคุณค่าและรู้จักสิ่งที่เราจากมา
หรือสิ่งที่เราทิ้งไว้ข้างหลัง
เหมือนกับที่เจ้าชายคิดถึงดอกไม้ของเขา"

: สำนวนคุณหน่อย นักปักเจ้าชายน้อย

ตอนที่สอนถึง ลาย stitch woven picot
จะรู้สึกได้ว่า เป็นอีก 1 โค้งอันตราย
ความท้าทายของการเป็นผู้ถ่ายทอดคือ
พูดเรื่องยากให้ฟังเป็นเรื่องง่าย
นอกจากทำให้ดูแล้ว
ก็ต้องหา คีย์เวิร์ด ให้เป็นจุดจำ เข้าใจง่าย ทำได้
และบ่อยครั้ง คนเรียน ก็พูดคำเหล่านั้นออกมา
ให้เราเก็บสะสม เอามาสอนในครั้งต่อไป
ยิ่งสอน ทุกลายก็ยิ่งดูง่าย ทำได้กันทุกคน

และความสุขเล็ก ๆ ตอนสอนลาย woven picot
คือตอนที่นักเรียน ถอนเข็มหมุดออก
แล้วลายมันจะเด้งออกมาจากผืนผ้า
ร้อยทั้งร้อย กรี๊ดกร๊าด ชื่นชมตัวเองกันทั้งสิ้น
ฉันเก่ง ฉันทำได้ ก็ลายมันน่ารัก

คุณหน่อย ครีเอทมาก ที่เอาไปใส่เป็นปีกนก
ตอนที่ขึ้นงานตัวอย่าง ว่าจะเอาฝูงนกมาใส่เหมือนกัน
แต่ยังคิดไม่ออกว่าจะปักนกยังไง
นี่ไงล่ะ คุณหน่อยมาทำให้ดูแล้ว
ในขณะสอน นักเรียนก็สอนเราไปด้วยเสมอ

นักเรียนปักทุกรุ่น ต่างก็เป็นนกอพยพ
เป็นโอกาส ที่ผ่านมาให้เรารู้จัก และเรียนรู้ :)

Little prince Embroidery work shop

"ผมรู้จักดวงดาวหนึ่งที่นายแดงอาศัยอยู่
เขาไม่เคยเชยชมดอกไม้ ไม่เคยแหงนมองดวงดาว
เขาไม่เคยรักใคร ไม่เคยทำอะไรนอกจากนั่งคิดเลข
แล้วตลอดทั้งวันก็เฝ้าพูดซ้ำซากว่า
ฉันเป็นคนเอาจริงเอาจัง ฉันเป็นคนเคร่งเครียด'
นั่นทำให้ตัวเขาพองด้วยความหยิ่งจองหอง
แต่เขาไม่ใช่คนหรอกเขาเป็นเห็ด "

: เจ้าชายน้อย

ไม่แน่ใจว่า เราเป็นเห็ดกันหรือเปล่า
แต่วันนี้เรา เอาจริงเอาจัง กับการปักผ้ากันมาก
จนไม่มีเวลาแหงนมองดวงดาว
เพราะเรากำลังอยู่บนดาว กับเจ้าชายน้อย

workshop ปักผ้า เจ้าชายน้อย 7,14 May 14
ที่ร้านก็องดิดบุ๊ก
ขอบคุณผู้ร่วมเล่า : ไก่,เปิ้ล1 ,เปิ้ล 2,หน่อย,เบล,โกร่ง,กุ้ง,อ้อ



 คนเรียนมีความสุขหรือเปล่าน
แต่คนสอนสนุกมากที่ได้ร่าเริงอยู่กับเจ้าชายน้อย
หลาย ๆ องค์ บนผ้าปัก ของคนโน้นคนนี้
โดยรวม workshop นี้ เป็นคนเก่ง สอนง่าย เข้าใจเร็ว
ขอบคุณ สมาชิกนักปักทุกท่าน ทุกคนน่ารักมาก 



 ผลงานนักเรียนดีเด่น คุณหน่อย in กับ เจ้าชายน้อยมาก
ปักเก่ง ปักเร็ว ไปไว และครีเอท
คุณหน่อยยังยืนยันว่า ปักเสร็จแล้วจะส่งไปให้คุณโกร่ง
ที่ลันตา ...ใจมาก นับถือ ๆ
ก็อยากให้ไปติดที่ห้องพัก
ถามว่า แล้วไม่เสียดายงานชิ้นแรกที่ได้ทำหรือ
คุณหนอยว่า เดี๋ยวก็ปักใหม่ได้




กุ้ง งานชิ้นที่ 2 ปักใส่เสื้อยืดเลย
เก๋มาก เสื้อยืดลายเจ้าชายน้อย ที่ปักเองกับมือ
 

เบล ปักนิ่ง ๆ เงียบ ๆ งานเนี้ยบค่ะ
คุณโกร่ง เจ้าของที่พักจากเกาะลันตา
www.theoldtimeslanta.com
นักเรียนชายคนแรกในชีวิต
คุณโกร่งจะทำห้องพักเพิ่ม โดยใช้ธีมเป็นชื่อหนังสือ
มีห้องหนึ่งคือ little prince นั่นคือเหตุผลหลัก
ที่เขาขึ้นแผ่นดินมาเรียนปัก เจ้าชายน้อย
ส่วนเหตุผลรอง เขาว่าเดี๋ยวนี้ผู้หญิงไปเรียนต่อยมวย
เขาเลยมารักษาสมดุลด้วยการมาเรียนปักผ้าบ้าง
บอกเลยว่า เก้งก้างสุด ๆ แต่คุณเขาความตั้งใจสูง 

ดู ๆ ไป ลายเส้นของคุณเขา 

เหมือนลายเส้นต้นฉบับดั่งเดิมของ
อังตวน เดอ แซงเต็กซูเปรี
เรื่องเป็นแบบนี้นี่เอง!

นับถือในความแมน
ที่มาปักผ้าในความ girl ค่ะ


คุณไก่...ชอบเรียกเธอว่าคุณแม่
เพราะรู้สึกคุ้นเคยกันจังเล
เธอทำตัวเป็นกันเอง ง่าย ๆ
เหมือนรู้จักกันมานานแล้ว
เธอว่า ไม่ได้ in กับเจ้าชายน้อยเท่าไร
มาปัก เพราะอยากปัก
 

เปิ้ล 1 เป็นอีก 1 คนโปรด ปักสวย ปักสนุก
ยังคงลางาน มาปักผ้า
  
 


เปิ้ล 2 เพิ่งมาปักวันนี้ เลยเร่งมือมาก
จนต้องบอกว่า ไม่เป็นไร เรานัดเจอกันใหม่ได้

อ้อ ว่าที่คุณแม่คนขยัน ปักไปแล้ว 1 ชิ้น
วันนี้ขึ้นชิ้นใหม่ ก็ยังไปได้เร็ว

เปิ้ล 1 กับ เปิ้ล 2
โคจรมาพบกัน
ยังทำงานประจำเหมือนกัน
ลางานมาปักผ้าเหมือนกัน
แต่งตัวเหมือนกัน
สั่งเครื่องดื่มเหมือนกัน
เนื้อคู่กันปะเนี่ย


ตอนเบรค ย้ายโต๊ะมานั่งกินของว่างกั
บอกว่า นั่งเบียด ๆ กันหน่อยนะ
พี่โกร่งของเรา รีบลงไปนั่งตรงกลางก่อนเลย
เสียใจด้วยนะ ที่สาวท้องแก่ ลงไปนั่งเบียดด้วย :))
 

ตกเย็น คุณแม่ออกมาหาแสง

เอานักเรียนมากอง ๆ รวมกันแล้วรู้สึกดีทุกครั้ง :))

Saturday 17 May 2014

Pillow pom pom by Yui


 
สองปีมานี่ นับแต่หันมาปักผ้า ก็มีเรื่องให้ครื้นเครงไม่หยุด
ทั้งเรื่องที่เกี่ยวกับการปักผ้า และไม่เกี่ยว
ได้ลง magazine 5 เล่ม สัมภาษณ์รายการทีวี 2 ครั้ง
ได้เขียนคอลัมน์ลง image 2 ครั้ง ทำหน้าปกนิยาย 2 เล่ม
ได้ทำลายเสื้อยืดให้มูลนิธิสืบ ได้ทำภาพประกอบ
ได้ทำ postcard ขายช่วยแมวจรจัด
มีคนมาชวนทำโน่นนี่อยู่เรื่อย ๆ (ทำบ้างไม่ทำบ้าง)
มีมิตรภาพดี ๆ มีเรื่องเล็ก เรื่องน้อย ที่ทำให้เบิกบานไม่หยุด
และที่สำคัญที่สุด ได้เป็นครูสอนปักผ้า

แต่สิ่งที่รู้สึกประสบความสำเร็จที่สุดคือ
ได้เห็นคนมาเรียนปักผ้า แล้วเมามันกับเข็ม
เอาไปต่อยอดกันสนุก...รู้สึกบรรลุมาก

ยุ้ย นักเรียนรุ่น 6 ที่ Joyrukclub
เคยเรียนคอร์สปักผ้าเบสิคมาก่อน
แล้วมาติวเข้มข้นกับข้าพเจ้าอีกที
ยุ้ยเป็นนักวาดภาพประกอบ
จึงมีลายเส้นเฉพาะตัว
งานของยุ้ย สวย เก๋ ลายเส้นเนี้ยบทุกชิ้น

หมอนเซ็ทนี้น่ากรี๊ดมาก ครีเอทมาก
ใส่ stitch สนุกไปเลย เห็นยุ้ยว่า ใช้ไหมเบอร์ 5
เหมาะกับงานใหญ่ ๆ อย่างหมอนอิง
ตอนแรกลังเลที่จะเอามาโชว์
ยุ้ยกำลังทำขาย กลัวจะโดน copy
เพราะดีไซน์มันใหม่ มันน่ารัก น่ากอด
แต่คิดว่า เอามาโพสต์ก็เป็นการช่วยโปรโมท
และเป็นแรงบันดาลใจให้ช่วยกันคิดอะไรใหม่ ๆ ขึ้นมา

ยุ้ยมาปรึกษาเรื่องราคา บอกไปแล้วว่า ห้ามขายถูก
ค่าเย็บหมอน ค่าวัสดุ ค่าปัก ค่าออกแบบ
ควรจะขายเป็นพันขึ้นไป
ขายคนไทยไม่ได้ ก็ขายต่างชาติ
ที่เขาเห็นคุณค่าของงาน handmade นะ
หรือใครสนใจ ติดต่อกับยุ้ยโดยตรงเลยค่ะ
yui.nattawan

หมอนหัวจุกของยุ้ย
เป็นอีกหนึ่งรายการ ที่ต้องเก็บไว้ในเรื่องครื้นเครง :))

Sunday 11 May 2014

Bird Emboridery by Yui / Blue-tailed bee-eater



 
  

นกจาบคาหัวเขียว (Blue-tailed bee-eater)


วันที่ไปเรียนทอผ้ากับครูอ๋อที่ Joyrukclub
ครูอ๋อบอกว่า ชอบมากเวลาสอนนักเรียน
ได้เห็นวิธีคิด วิธีสร้างสรรค์การทอ สารพัดแบบ
ที่บางแบบคนสอนก็ไม่ได้นึกมาก่อน
เป็นการเปิดโลกกว้างทั้งคนสอนและคนเรียน

เราเองก็เป็นแบบนั้น เวลาเห็นการบ้านนักเรียนปัก
มันจะตื่นเต้นว่า อุ๊ย,อุ๊ย,อุ๊ย เขาเอา stitch นั้นไปใช้ตรงนี้
stitch นี้ไปแหมะตรงนั้น ไปแทนที่ texture
ที่ต้องการสื่อ creative กันไปต่าง ๆ ได้น่าเอ็นดู เก๋ เท่

งานของยุ้ย นักเรียน Playful # 6 (รุ่นปักมือตัวเอง)
บอกอย่างจริงใจ ว่ายุ้ย เป็นคนที่คาดหวังไว้ที่สุด
ตั้งแต่ได้เห็น ฝีเข็ม และวิธีวาง stitch
แล้วก็ได้สมหวัง ยุ้ยส่งการบ้านเป็นคนแรกของรุ่น
ชอบการแตกกิ่ง ก้าน ดอก ที่ออกญีปุ่น ๆ
และปูเต็มตัวนกที่ไม่ได้ตึบเกินไป..งามขนาดค่ะ :))


: การเป็นครู เป็นนักเรียนสลับกันไป
ทำให้ตระหนักอยู่เสมอว่าเรายังอ่อนด้อยนัก
ยังมีเรื่องต้องเรียนรู้อีกมาก ทั้งจากครูคนอื่น
และนักเรียนของเราเอง

Saturday 10 May 2014

Embroidery by Meawdy


เคยไหม เวลาที่ได้อยู่ใกล้ ๆ ใครคนนั้น
นอกจากรู้สึกชอบพอเขาแล้ว
เขาก็ยังทำให้เราชอบตัวเองมากขึ้นด้วย

ความฝัน มันงามนะ
แต่มันจะงามไปกว่า
ถ้าดึงความฝันลงมาจัดการให้จับต้องได้จริง

เป็นสุข ที่ได้ทำงานแต่ละชิ้นของตัวเองลุล่วงไป
แต่เป็นสุขมากขึ้นไปกว่า
เมื่อเห็นชิ้นงานของคนอื่นลุล่วงไปด้วย

ถ้าเราเป็นหลานสาว เมื่อเติบโตไปในวันข้างหน้า
ย้อนกลับมาดูภาพปัก ที่คุณย่ายาย ปักไว้ให้
มันคงเป็นเครื่องหมายแห่งความอบอุ่นทางใจ
ที่กลับมาเติมได้บ่อย ๆ ถ้าวันใดลุกขึ้นมาปักผ้าบ้า
ก็จะได้บอกแบบเท่ ๆ ว่า มีคุณย่ายายเป็นแรงบันดาลใจค่ะ


ขอบคุณพี่แมวดี้ ผู้ใหญ่ที่สง่างามในสายตา
ที่มาบอกให้รู้ล่วงหน้าว่า ควรจะใช้ชีวิตในวันโน้นอย่างไร
ปล่อยวาง แต่ยังสนุก (มาก) ได้
ร่มเย็นเป็นสุข สงบ ได้ ในภาวะกระโดดร่าเริง

แววตา กิริยา คำพูด ความกระตือรือล้น
เรื่องที่เล่า วิธีเอ่ยชม มันเป็นธรรมชาติอย่างจริงใจ
เป็นไอระเหยหอมเย็น ๆ ที่หลั่งล้น
เอื้อเฟื้อแบ่งปัน แก่ผู้คนในรัศมีรอบข้าง

พี่แมวผู้มีพลัง ผู้ที่มาทำให้เราชอบตัวเองมากขึ้นไปอีก

: บางที การไม่ได้รีบลงมือทำตามความฝัน ความต้องการ
เราอาจยกคำกล่าวของท่าน คาลิล ยิบราน
มาประดับกายไว้ก็ได้
ที่ว่า "เต่าบอกเรื่องถนนหนทางได้ดีกว่ากระต่าย"
แค่ขอให้คุณเป็น เต่า ที่รู้จริง

 : ผลงานของนักเรียนปักผ้า /Playful Embroidery # 7 /Joyrukclub

Suree Kijasathiarn  สุรีย์ กิจเสถียร   (พี่แมว)

Friday 9 May 2014

I miss the birds

"ถ้าเธอทำให้ฉันเชื่อง
เราจะมีความต้องการต่อกัน
สำหรับฉัน เธอจะเป็นหนึ่งเดียวในโลก"

: เจ้าชายน้อย

หลังวันสงกรานต์ที่หายออกจากบ้านไปค่อนวัน
อีกวันต่อมา นกก็หายไป
นกกินปลีอกเหลืองคู่สามีภรรยา ที่ผลัดกันมาเกาะกิ่ง
ต้นเล็บมือนางที่ตายแล้วทุกวัน วันละหลายครั้ง
อย่างกับพยายามช่วยกันปลุกให้ต้นไม้แตกกิ่งใหม่ออกมา
มันหายไป ... รวมไปถึง นกกระจิ๊ดตะโพกขาว
เสียงนกกาเหว่า ฝูงนกพิราบที่เหลือไม่กี่ตั
พวกมันหายไปไหน
รู้สึก ใจหาย เสียใจ ความผูกพัน และความเชื่องใช่ไหม
เกิดความเชื่องขึ้นนับแต่วันที่เท่าไรนะ ที่เราเริ่มรู้จักกัน

ปีก

ฝนตกอย่างกับการลักลอบพบกัน
ระหว่างเมฆกึ่มกับความกดอากาศ
มันร้อนรน วูบวาบ ชั่วครู่ยามเหมือนกลัวแสงแดดจะจับได้
หรือไม่ แถวนี้ก็พยายามจะทำตัวเป็นดินแดนแห้งเหือด
เมื่อฝนทำท่าจะตก ก็จะมีใครสักคนรีบวิ่งไปปักตระไคร้
ใครกันหนอ
อุตส่าห์ทำตัวล่อฟ้า ท้าฝน ตัดพ้อลม
ออดอ้อน ขอน้ำ ยกแมวขึ้นบูชาหลายวันมา
อากาศอัดอั้น ทำให้ผิวหนังหายใจไม่ออก
โลกนี้ไม่ชอบความก้ำกึ่ง ตกหรือไม่ตก

นะ ถ้าบินได้ จะบินไปเกี่ยวเมฆดำมาผูกไว้เหนือหัวตัวเอง
แล้วฝนก็ตก แต่อย่างเป็นของแถม ของเหลือมาจากที่อื่น
แค่นิดหน่อยนะ ถ้าคุณยังทำดีไม่พอ
แค่นั้นก็ได้ ฉันสูดหายใจเก็บกักความชื้น
ที่ลอยมาจากแหล่งอื่น
ได้กลิ่นนั้น กลิ่นที่ฉ่ำฝนหนัก หอมดินมาด้วย
กลิ่นแบบนี้ทำให้อยากจิบกาแฟแกล้มฝน
เคลิ้มเพลง เพลินแมว รวมอยู่ทั้งหมด

ผิวหนังกลับมาหายใจได้ดีอีกหน
และปีกด้านหลังก็งอกออกมาอีกหน่อย
รู้สึกเป็นอิสระ เตรียมงานเสร็จแล้วนี่
ขอนะ สัก 2 ชั่วโมง

บ่ายนี้หนทางไปไปรษณีย์
ระหว่างก้าวเท้ายาว ๆ กระโปรงปลิวพะเยิบพะยาบ
อยากไปให้พ้นแดดรัว ๆ เกือบสะดุดล้ม
เพราะพยามจะก้าวข้าม ไม่เหยียบดอกแคขาว
ที่ร่วงโปรยบนพื้น
เพียงชั่วก้าวข้ามผ่าน ก็เห็นกลีบดอกของมัน
กางปีกขาวบางเหมือนแมลงออกม

ฉันโอเค ที่จะบอกว่า ดอกไม้มีปีก
และรอการร่วมรักข้ามสายพันธ์กับแมลงสักตัว

ฉันชอบปีก ปีกในทุก ๆ ที่
ปีกของ Jenny ใน Forrest Gump
ตอนนางวิ่งหนีพ่อเข้าไปในไร่ข้าวโพด
แล้วโผบินขึ้นท้องฟ้าไป จากนั้นก็ออกบินไม่หยุด

ปีกนก ปีกผีเสื้อ ปีกแมลงต่าง ๆ
ปีกดอกไม้ ใบไม้ หรือแม้แต่ปีกไม่แท้บนแคทวอล์ค
ของแฟชั่นโชว์ วิคตอเรีย ซีเคร็ท
ฉันชอบดูปีก และฟังเรื่องของปีก

ทุกอย่างอาจเริ่มต้นตรงที่
ถูกไก่โต้งที่บ้านสวน กระโดดตีด้วยเดือยหลัง
หรือไม่ก็ตอนโดนห่านเพื่อนบ้านไล่หนีบเอา
เมื่อโดนสัตว์ทำร้าย
ฉันก็ลงเอยด้วยการหลงรักพวกมันทุกที
อย่างที่แมวได้ทำเอาไว้

เช้าขึ้นมาอ่านเจอเรื่องปีกของใครคนหนึ่ง
ก็หันไปลูบคลำหน่อปีกของตัวเองบ้าง
ไม่มีอิสระที่แท้จริงหรอกนะ ฉันรำพึงออกมาแบบนั้น
แต่เรามีทางงอกปีกของตัวเองได้
แล้วบินวนอยู่ในน่านฟ้าที่พึงใจ
กระพือปีก เท่าที่จะมีแรง
ถ้าเป็นสุข ก็ส่งคลื่นความถี่ออกไปเหมือนแมว
กระจายเสียงรื่นรมย์ เชื่อมโยงไปถึงคนอื่น
พยุงตัว ลู่ไปกับอากาศ ที่มีทั้ง แดด ลม ฝน
ถ้าผิวหนังหายใจได้ ปีกสบายดี ก็เดินทางกันต่อไป

ฝนยังคงตกแบบผิว ๆ กาแฟหมดแก้วแล้วซินะ
โมเลกุลของน้ำ ถูกพัดวูบเข้ามา อ่า ... h 2 o ..h 2 o
เพลงเงียบไปตั้งแต่เมื่อไร สัญญาณ net หายไป
ช่างเถอะ ฉันลูบไล่ไปบนตัวแมว มัน *p u r r อยู่
แล้วฉันก็ p u r r ตามมัน อย่างเป็นโรคติดต่อ
p u r r . . p u r r

(*เสียงกรนของแมวเวลามีความสุข)

Weaving begins



เช้านี้ตื่นมาอ่าน "ความสุขบนเส้นด้าย" ต่อจากเมื่อคืน
เจอประโยคหนึ่งที่ว่า "เราสามารถเดินได้ทีละก้าวเล็ก ๆ เท่านั้น"
นั่นคือความรู้สึกที่เกิดขึ้นระหว่างเรียนทอผ้าเมื่อวา
เราช่างพึงใจที่จะก้าวเล็ก ๆ ทีละก้าว เสียนี่กระไร
ไม่มีทางลัดอื่น ที่จริงมี แต่ไม่ใช่รูปแบบนี้
มีทางเลือกสำเร็จรูปอยูมากมายที่วางรออยู่
แต่เมื่อมีคนเดินไปถึงปลายทางที่สุด
และได้รู้ความลับ จนมันไม่ใช่ความลับ
ก็มีคนอีกจำพวก ที่อยากกลับมาเริ่ม ที่ต้นทางใหม่
ที่สุดแล้วเราก็เกิดมาเพื่อค้นหาอัตลักษณ์ของตัวตน
บางวิธีก็ด้วยการลงมือทำบางอย่างด้วยตัวเอง
โดยไม่ต้องสงสัย เสียดายกับเวลาเชื่องช้าที่ถูกใช้จ่ายไป

ทุกชีวิตมีเส้นทางสู่จุดหมายสุดท้ายเดียวกัน
ไม่ว่าก้าวสั้น ก้าวยาว ก้าวหน้า ก้าวหลัง ก้าวเร็ว ก้าวช้า
มันก็พาไปถึงที่เดียวกัน คำตอบมันจึงอยู่ที่
เสน่ห์ระหว่างก้าวฝีเท้าของแต่ละคน

ตอนที่อยู่บ้านสวน ชอบไปยืนนิ่งดูปลวกสร้างรัง
มันคาบเม็ดดินก้อนจิ๋ว วางไปทีละเม็ด
จนเสร็จเป็นจอมปลวกโตใหญ่
ชอบคิดถึงพวกมันบ่อย ๆ เวลาทำอะไร เล็ก ๆ ช้า ๆ
ของทุกอย่างมันมีวันเสร็จนะ ถ้าเราทำไม่หยุด

ระหว่างกระสวยที่พาด้ายพุ่งขัดไปตามเส้นยืน
คือการเติบโต 1 ก้าว
มันคือก้าวเล็ก ๆ ของมนุษยชาติที่เราอิ่มใจ
โดยไม่ต้องไปเยือนถึงดวงจันทร์

The Little Prince 2 /Antoine de Saint-Exupéry

อังตวน เดอ แซงแต็กซูเปรี (Antoine de Saint-Exupéry) 
บอกตรง ๆ นะว่าฉันไม่กล้าออกเสียงเรียกชื่อคุณเต็ม ๆ สักที
ฉันเรียกคุณเช่นนี้เสมอ “คนเขียนเจ้าชายน้อย”
เดี๋ยวนะ “เจ้าชายน้อย” วรรณกรรมโด่งดัง
ฉันป้องปากกระซิบแก่หูตัวเอ
มันก็เหมือนนิทานที่เล่าไปเรื่อยเปื่อย ว่ามะ
ฉันเปิดหน้าหนังสือไปมา ควานหาความซาบซึ้ง ประโยคกินใจ
ตรงไหนนะ ควรจะปลาบปลื้มกันที่หน้าไหน ประโยคที่เท่าไร
ตายแล้ว นี่คืออาการ อ่านหนังสือไม่แตก
สติปัญญาไม่ถึง ใช่หรือไม่
เก็บเสียงเม้าท์มอยนี้ไว้กับตัวก่อนนะ อย่าเพิ่งปรึกษาใคร
ยังไงเราก็จะต้องสร้างบุคลิกให้ดูดีกว่าความจริงเสมอ
ด้วยการเดินตามหลัง ‘อังตวน เดอ แซง แต็ก ซูเปรี’ โอเคตามนี้นะ

นั่นคือความรู้สึกแรกพบ เจ้าชายน้อย ที่แสร้งรัก เมื่ออดีตนานมา
ซึ่งฉันจะไม่ขอโทษหรอกนะ ก็ความจริงเป็นแบบนั้น
ฉันซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองเสมอ กับคุณด้วย

ไม่รู้ซิ โชคชะตาละมั้ง ที่ทำให้เรากลับมาพบกันอีก
เอาอีกแล้ว คุณบอกไม่รู้กี่ที ว่าโลกนี้ไม่มีเรื่องโชคชะต
ไม่มีอะไรบังเอิญ
ฉันยักไหล่ ทำไมล่ะ ก็อยากจะเชื่อแบบนี้นี่นา
ช่วงนี้ที่เรากลับมาใช้เวลาด้วยกันอีกครั้ง
เรียกว่า เกือบจะสมบูรณ์แบบ

ขอบคุณอายุอานาม กาลเวลา ที่มันตบตีสั่งสอน
เมื่อพบคุณอีกครั้ง ฉันก็เปลี่ยนไปแล้ว
ฉันไปใช้ชีวิตมาทั้งหมด เพื่อกลับมาคบกับคุณใหม่
เมื่อคุณเล่าเรื่องเจ้าชายน้อยให้ฟังอีกหน
ฉันก็กลายเป็นผู้หญิงที่พร้อมใช้งาน
ฟังเจ้าชายน้อย ด้วยความซาบซึ้ง กินใจ
มันก็เป็นเรื่องเงียบ ๆ ง่าย ๆ ไม่ครึกโครม หวือหวา
ฟังอีกครา รู้สึกเหมือนกำลังสุกงอมเต็มแก่
จนต้องยกมือขึ้นกุมหัวใจบ่อย ๆ
สบตาคุณ ยิ้มให้เจ้าชายน้อย
บางประโยค แววตาฉันก็ครื้นเครงเป็นพิเศษ

คุณแปลกใจเหรอ ที่ฉันเด็กลง
อาจเป็นแบบนั้น ที่ฉันเด็กลง
หัวใจฉันดวงเล็กลง เล็กลง เล็กลง เล็กลง ทุกวัน

: แด่ การกลับมาอ่าน “แผ่นดินของเรา”, “เที่ยวบินกลางคืน” , ไปรษณีย์ใต้, อีกครั้ง