Friday 21 November 2014

ปักวัฒนธรรมดอกไม้ครั้งที่ 3 “กระทง” 15 No. 14

ปักวัฒนธรรมดอกไม้ครั้งที่ 3 “กระทง”
บรรยกาศ exclusive มาก ได้ไปนั่งเล่นอยู่ในสถานที่ดี ๆ
ได้รู้จักผู้คนใหม่ ๆ ถึงนักเรียนจะน้อยไป แต่ในทุกโอกาสก็มีเรื่องดีเสมอ
ทำให้เราถึงเนื้อถึงตัวกันมากขึ้น ทั้งวิธีการสอนและการทำความรู้จักกัน
ช่วงต้นของวันก็ปักกันแบบสงบ ๆ สบาย ๆ ใต้ก้อนเฟิร์นยักษ์หมื่นปี
ฟังเสียงนกร้อง ปะปนมากับเสียงเพลงจากโลกตะวันออก
มีลมพัด ใบไม้ปลิว มีแดดส่องรอดใบไม้ มีสีเขียวหลากเฉดให้พักตา
มีอากาศสะอาด ๆ ดี ๆ อย่างที่เคยว่าไว้ แค่แวะมาหายใจก็คุ้มแล้ว
จะมีอะไรดีกไปว่านี้ล่ะ แต่มันก็มีอะไรดีไปกว่านั้น
เมื่อเจ้านางปรากฏกายขึ้นด้วยธีม colorful เพิ่มความ exclusive ขึ้นมาอีก
คุณสกุล มาเปลี่ยนฉากบ่ายของวันให้สดใสสนุกสนานเรียกพลังชีวิตกลับมา

ขอบคุณคุณพาย ภัทรียา ณ นคร เซเลบสาวสวยที่มาลงเรียนปักผ้ากับเรา
ที่จริงคุณพายลงเรียนตั้งแต่ธีมมาลัย แต่ติดธุระกระทันหัน เลื่อนมาเรียนคราวนี้
บอกคุณพายว่าดีแล้ว เพราะคราวที่แล้วคนเยอะไป
คุณพายมีเซ้นท์ในการปักผ้ามาก เก็ทได้เร็ว
ถึงจะอธิบายวิธีการปัก แต่เหมือนว่า แค่แตะตัวกัน ไม่ทันพูดก็เข้าใจแล้ว
ขอบคุณความตื่นเต้นในการค้นพบโลกการปักผ้าของคุณพาย
ที่ทำให้รู้สึกว่า อืมม....นะ เรามาถูกทางแล้ว

ขอบคุณคุณจูน ไม่น่าเชื่อว่า เราเคยทำงานที่เดียวกัน เคยอยู่ในบรรยกาศเดียวกัน
แต่ไม่เคยเห็นกันเลย โลกกว้างเกินไป แม้ในพื้นที่เล็ก ๆ ถ้าเรายังไม่พร้อมจะรู้จักกัน
เมื่อต่างคนต่างกระจัดกระจายกันไป แล้วกลับมาเริ่มทำความรู้จักกันใหม่ที่นี่
เมื่อเราพร้อมที่จะเรียนรู้กันแล้ว
คุณจูนมาทางสาย AE ที่โชกโชนกับอารมณ์ผู้คนมานักต่อนัก
เมื่อชีวิตตกตะกอนดีแล้ว คุณจูนก็อยากปักผ้า
นอกจากเป็นเจ้าของ Agency เล็ก ๆ ของตัวเอง
คุณจูนก็ยังทำงานแฮนด์เมด ทำสร้อยอลังการงานสร้างขายด้วย
โลกเรากางกว้างออก เมื่อพบผู้คนมากขึ้นจริง ๆ

ขอบคุณเจ้าหน้าที่พิพิธภัณฑ์วัฒนธรรมดอกไม้
ที่คอยอำนวยความสะดวกทุก ๆ ท่านค่ะ

และขอบคุณเป็นพิเศษเสมอ ๆ คุณสกุล อินทกุล
บุคคลแห่งปี ในปีนี้ของข้าพเจ้า

: Workshop Flower Embroidery /Kratong Theme/ The Museum of Floral Culture


สองนักเรียน exclusive
 
 Tea time วันนี้ ชาคาโมมายล์ หอมอุ่น
ที่ชงจากดอกมีเกสรล่องลอยให้เห็น ไม่ใช่ชาซองไก่กา
เสริฟกับขนมไทย ๆ มาในพานทอง...ปริ่มไปด้วยความงดงาม






พ่อ แม่ ลูก (นามสมมุติ)
นายหญิง นางทาส อาคันตุกะพิเศษ (นามจริง)

วันนี้คุณสกุลเอาแต่อุ้มแมว
ราวกับเป็น Paris Hilton อุ้มหมา Chiwawa ของนาง
และตื่นเต้นกับระบบสั่นของแมว (Purr)
ที่คุณ Maki บอกว่า นั่นคือการยิ้มของแมว
แมวเด็กที่นี่ จับปุ๊บติดเครื่องสั่นปั๊บ มันยิ้มกันตลอด มัน happy มีความสุข

คุณสกุลยังคงไฟลุกท่วมตัวอยู่เสมอ
อยู่ใกล้ ๆ นางแล้วจะเหนื่อยฟังความฝันฟูฟ่อง
เพราะฟังแล้วเหมือนกินยาบ้า จะคึกตาม จะมานิ่ง ๆ อะไรกับชีวิตไม่ได้แล้ว
ต้องมีความฝัน ฝันให้ใหญ่ และทำให้ได้จริง เหมือนที่คุณสกุล แตะมาได้แล้วไม่รู้กี่เรื่อ
ชื่นชม ศรัทธา เลื่อมใส และตกหลุมรักนางจริง ๆ

ขอบคุณที่คุณเขาให้เกียรติข้าพเจ้ามาก ให้โอกาสที่จะได้ทำงานร่วมกัน
กับโปรเจ็คท์ที่ได้คุยกันไว้ จะพยามยามทำให้มันเกิดขึ้นจริง

: credit รูปจาก FB คุณพาย

Bird by Buab


 diederik cuckoo

บวบเป็นนักเรียน playful รุ่น 3 นี่อาจเป็นการส่งการบ้าน
ที่ใช้เวลาทำนานที่สุด หลังจากเรียนไปแล้วปีกว่า (13/10/13)
ซึ่งทางเราก็รอการบ้านทุกชิ้นจากนักเรียนทุกคนอยู่เสมอ
ก่อนหน้านี้นานแล้ว บวบส่ง update มาให้ดูแบบ close up
เห็นรายละเอียด ปักอย่างแน่น สวยงาม ใส่ปมตุรกีแบบจัดเต็ม
และพยายามเก็บความเป็นต้นฉบับของนกจริงไว้ด้วย
เสียดายที่บวบหมดแรงเพียงครึ่ง ท่อนล่างจึงเล่าด้วยผ้าแทน
แต่ไม่เป็นไร ตั้งใจทำให้เสร็จ ก็ดีใจแล้ว
และเชื่อว่า ถ้าได้เห็นตัวจริง จะดูงดงามกว่านี้

งานที่ปักเสร็จ อยากให้รีดให้เรียบก่อนส่งมานะ
มันจะทำให้งานงามสง่ามากขึ้น


love /จิตรกรรมฝาผนัง ปู่ม่านย่าม่าน



เรามีสองตาเป็นเครื่องมือไว้รับการสะท้อนแสง เพื่อมองเห็น
และดวงตายังเป็นพื้นที่แสดงอารมณ์ความรู้สึก ของหัวใจ
เรามีหูเอาไว้ฟังข้อมูลข่าวสารจำเป็นในโลก
และไว้ได้ยินถ้อยคำจากคนอื่นที่อยากบอกเล่า
มีจมูกเอาไว้สูดกลิ่นทั่วไป และกลิ่นพิเศษที่ถูกสร้างเป็นความทรงจำ
มีปากที่นอกจากไว้ลิ้มรสอาหาร มันก็ยังทำหน้าที่ลิ้มรสความรู้สึก
มีสองแขนเอาไว้ถือของหนักเบา และเอาไว้สวมกอด
มีเส้นประสาททางผิวหนังเอาไว้รู้ร้อนหนาว เอาไว้เจ็บปวด
และผิวหนังบางแห่งก็มีไว้อ่อนไหวเมื่อได้รับการสัมผัส
มีเครื่องเพศ 2 อย่าง ที่เอาไว้ทำพิธีบูชายันต์ร่วมกัน
ทั้งหมดนี่มันบอกว่า เราไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อให้ใช้ร่างกายคนเดียว

แต่ธรรมชาติก็ไม่ทำเรื่องซะให้เสร็จ ๆ ไป
ทำไมต้องให้ผู้คน วิ่งวุ่นวาย รอคอย ตามหา
ลองเข้าคู่ ได้บ้างไม่ได้บ้าง เจอบ้างไม่เจอบ้าง
ทำไมไม่ฝังชิพอัจฉริยะ...ที่พอพบปะ ก็รู้ว่า เข้าคู่กัน

Playful Embroidery 13 / 11,18 Nov.14/Cactus Theme



 Playful Embroidery 13.1 /Day 1 / 11Nov.14/Cactus Theme

พริบตาเดียว ข้าพเจ้าก็สอนปักผ้าที่ Joyrukclub มาถึงรุ่น 13+2 แล้ว
สำหรับรุ่นนี้คิดชื่อรุ่นได้ตั้งแต่เริ่มสอน...ชื่อรุ่นว่า ...ร่างสด
เหตุเพราะข้าพเจ้าลืมใส่อุปกรณ์ไปหนึ่งอย่างคือกระดาษคาร์บอน
พอถึงตอนให้ draft ลาย ก็สะดุ้งวาบราวมีเข็มมาทิ่มร้อยอัน
ไม่มีกระดาษคาร์บอน ! รุ่นนี้จึงเป็นรุ่น ร่างสด ตามภาพต้นฉบับ
เดชะบุญที่ลายไม่ยาก..แต่กระนั้น ทุกคนก็พร้อมใจกัน
ร่างลายได้ใหญ่กว่าต้นฉบับ 3 เท่า กันถ้วนหน้า
ดีค่ะ ฟรีแฮนด์กันตั้งแต่ต้น และไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีที่ใส่ลาย

ต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่ง
สัปดาห์หน้าข้าพเจ้าจะชดเชยให้อย่างสาสม
ขอกล่าวโทษ white wine และ Diana Krall
ที่เปิดปรนเปรอตัวเองไป ขณะ set อุปกรณ์
ทำให้ขาดสติ ชิลไปไหม นพเก้า...ไม่ต้องโทษอะไรหรอ
โทษความไม่รอบคอบของตัวเองสถานเดียว

อุตส่าห์ตื่นเต้นว่าวันนี้จะมีนักเรียนชายคนแรกที่ Joyrukclub
แต่นักเรียนชายที่ confirm กันไว้ ก็หายไปกับลมหนาว ที่ไม่หนาว
ไม่เป็นไรค่ะ เพราะเราจะสอนแต่คนที่ใช่และแน่ใจเท่านั้น

นักเรียนน้อย ก็ได้ความรู้สึกดีไปอีกอย่า
ทำให้โลกกระชับเข้ามา
ทำความรู้จักกันง่ายขึ้น สนิทกันเร็วขึ้น
ปักผ้า ให้คุณมากกว่าผ้าปัก
เราต่างก็ได้อ่านชีวิตกันและกัน แม้เพียงช่วงสั้น ๆ
มิตรภาพก็ยังเกิดขึ้นได้เสม

ตอนเริ่มปักผ้าจะให้ทุกคนเล่านิทานชีวิตของตัวเองสั้น ๆ
เพื่อทำความรู้จักกัน วันนี้ทุกคนเล่าได้ยาว เล่าได้สนุก
และค้นพบว่า ทุกคนอินดี้มาก

เริ่มจากหลิน นักแสดงละครจากคณะมะขามป้อม
หลินเล่าเรื่องตัวเองด้วยความตื่นตัว เร้าใจ
เล่ายาวไปเหมือนกับแสดงสดให้ดู
หลินปิดท้ายว่า ชอบแสดงละครให้เด็ก ๆ ดูมากกว่านะ
“ใช่แต่เราที่ให้ความสุขเขา
เด็ก ๆ ก็มอบความสุขคืนมาให้เราเหมือนกัน
จากปฏิกิริยาโต้ตอบ ของการดูละคร”
หลินดูมีความสุขกับสิ่งที่ทำดีจัง

โอ้...สถาปิกเจ้าของธุรกิจรับเหมาก่อสร้าง โอ้ทำงานหนัก ทำ 7 วัน
แบกรับภาระก้อนใหญ่ เลยออกไปทางแมน ๆ แข็ง ๆ มั่นใจ
ซึ่งดูแล้วไร้วี่แววว่าผู้หญิงคนนี้เหรอ ที่อยากมาปักผ้า
โอ้บอกว่า เครียดมาก ต้องการบำบัดด่วน
ขณะปักผ้าไป ก็รับโทรศัพท์ไปตลอดเวลา
เรากลัวว่าเธอจะหายไปในสนามแม่เหล็ก
แต่กระนั้นเธอก็ยังมีสมาธิในการปัก และปักแบบผู้บริหาร
ที่เข้าใจแล้วไปต่อเลย ...เธอบริหารเวลาได้ดีมาก

นก...นักเรียนดีเด่นทางด้านความตั้งใจ
นกเคย inbox มาถามตารางสอนเพื่อไป match กับ schedule ตัวเอง
เธอขับรถมาจากหัวหิน มาเปิดโรงแรมนอน
แล้วมาเรียนปักผ้าตอนเช้า
จากนั้นก็จะขับรถกลับหัวหินเลย
ความตั้งใจสูงมาก จนอยากจะน้ำตาไหล
เธอชื่นชมงานปักวัฒนธรรมดอกไม้ของเรามาก
ว่ามันทั้งไทย ทั้งร่วมสมัย
จนเราชอบมันมากตามไปด้วย...ซาบซึ้งเสมอกับคนที่ลางาน
แล้วเดินทางไกลเพื่อมาเรียนปักผ้ากับข้าพเจ้า

เตย...เพิ่งลาออกจากงาน web design มาหมาด ๆ เพราะทนไม่ไหว
ยังไม่รู้จะทำอะไร ขอมาเรียนปักผ้าไว้ก่อน แล้วค่อยไปคิดต่อ
เจอแบบนี้คนที่ 3 แล้ว ขอบคุณที่คิดอะไรไม่ออก แต่อุตส่าห์คิดถึงเรา
เตยเป็นอีกคนที่ถนัดซ้าย ที่มาให้คนถนัดขวาสอน
สงสัยต้องฝึกตัวเองให้สอนภาษาซ้ายๆ บ้างแล้วล่ะ
อย่าให้คนถนัดซ้ายเป็นส่วนเกินของโลกนี้

ก็เป็นอีกวันที่สอนมีความสุข ขอบคุณนักเรียนอินดี้ ทั้ง 4 คนค่ะ
และขอบคุณ Joyrukclub ที่ประคองกันมาเรื่อยๆ





วันนี้นักเรียนหายไปอีก 2 ติดธุระสำคัญ
ในสถานการณ์เฟล ๆ เราเห็นโอกาสเสมอ
ถือเป็นโชคดี ที่ได้อาศัยช่องว่างระหว่างรอต่อลาย stitch
เอามาใช้ทำงานปักส่วนตัว ที่กำลังเร่งหูตูบ
งานต้องส่งไป exhibition ที่ร้านหนังสือคุณหมอนิลที่ภูเก็ตก่อนสิ้นเดือน
หวังว่าตัวเองจะไม่ตายไปกับเดดไลน์
ดีที่คนเรียนน้อย ทำให้ได้งานมาอีกหลายตารางเซ็นติเมตร
มองให้เห็นข้อดีในทุกโอกาส ทำให้ไม่เครียด ไม่ทุกข์ค่ะคุณ

สำหรับนักเรียนตะบองเพชรทั้ง 4 ดูทีแล้วจะเป็นนักเรียนเกรด A
ยิ่งมาเจอกันครั้งที่ 2 หลิน กับ เตย ก็ยิ่งแน่ใจแบบนั้น
บางคนก็ทำให้เรารู้สึกว่า ปักผ้าเป็นเรื่องง๊าย ง่าย
บางคนก็ทำให้รู้สึกว่า เออปักผ้ามันยากนะ
องค์รวมของโลกก็แบบนี้แหละ เต็มไปด้วยความหลากหลาย
เพื่อไม่ให้เราจมปลักอยู่กับรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง

วันนี้ น้องน้ำส้ม เจ้าของเพจแมว NammunAura
แวะเอางานหนังสือมาให้ดู รู้สึกเป็นเกียรตินะคะ
ที่มืออาชีพเอางานมาปรึกษามือสมัครเล่น
ทั้งที่เราไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว
น้ำส้มเป็นคนทำงานน้อย ๆ ส่วนข้าพเจ้าเป็นคนทำงานเยอะ ๆ
ก็พยายามจะหาตรงกลางให้เจอ และก็คิดไปว่า
นี่ซินะความหลากหลาย ที่โลกนี้ควรต้องมีเพื่อเป็นสีสันอันไม่ซ้ำซาก

ขอบคุณผู้คนที่ได้พูดคุย พบปะ เรียน สอน แลกเปลี่ยนกันในวันนี้

ป.ล. มัวแต่คุยกับน้ำส้ม เลยลืมถ่ายรูปผลงานนักเรียนเกรด A เลยค่ะ



Saturday 15 November 2014

Kratong/ลอยกระทง



สิ่งเดียวที่ยังพอเห็นประโยชน์จากการอนุรักษ์เทศกาลลอยกระทงไว้
ก็คือจะได้ส่งต่อประเพณีที่งดงามถึงคนรุ่นหลัง
ให้เด็ก ๆ รู้จักการขอโทษ ขอขมา รู้บุญคุณของธรรมชาติ
ที่ได้พึ่งพิงอาศัย ใช่สักแต่ว่า เห็นเป็นของสาธารณะ
มีหน้าที่รับใช้ผู้คนไป จะขว้างปาใส่ ถมถุยยังไงก็ได้
แม่น้ำเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ มีตัวตน มีวิญญาณ มีหัวใจ และเป็นได้ถึงแม่

และเทศกาลลอยกระทงยังสอนเด็ก ๆ
ให้เรียนรู้ที่จะทำกระทงดอกไม้ให้ประณีตวิจิตร
เพื่อเป็นของขวัญ เพื่อบวงสรวง เพื่อเข้าถึงพิธีการที่มีมนต์ขลัง
ที่กระทำด้วยความตั้งมั่นตั้งใจมิใช่ส่งเดช
แล้วซึมซับกับวิถีอันรื่นรมย์ ที่คนรุ่นก่อนเคยมี
มันเป็นด้านละเอียดอ่อนในชีวิตที่จำเป็นต้องปลูกฝัง
เพื่อปรับข้างใน ให้สมดุล ไม่เอียงไปหาสิ่งหยาบ ๆ ใหม่ ๆ จนเอียงกะเทเร่

และน่าดีใจที่เทศกาลลอยกระทงยังคงอยู่ อยู่อย่างมั่นคงด้วยซ้ำไป
ในเช้าวันต่อมา เราจะเห็นขยะกระทงมหึมา
ที่กลายเป็นภาระหนักหน่วงของคนตามเก็บ
ข้าพเจ้าและอีกหลาย ๆ คนก็คิดเช่นนั้น
ที่ไม่คิดจะลอยกระทงอีก มาหลายสิบปี
และถ้าทุกคนคิดแบบนี้ กระทงก็จะค่อย ๆ หายไป หายไป
เหมือนกับอีกหลาย ๆ อย่างที่เคยงดงาม
เรารีบ และละเลยกันมามากไปแล้ว

ไหนจะสงครามบนท้องฟ้าอีกล่ะ ที่ทำให้เกลียดการลอยกระทง
ไม่รู้ว่าเราหันมาหลงใหล พลุ
แสงสีสวยปลอม ๆ ชั่ววูบกระพริบตาหาย ตั้งแต่เมื่อไร
หลงใหลถึงยอมแลกกับการฟังเสียงอึกกระทึกเกินแก้วหูจะทน
ยังจะควันพิษจากการเผาไหม้อีก
ทำไมเราไม่นั่งดูดาว ดูจันทร์สะท้อนลงน้ำเงียบ ๆ เหมือนเคยล่ะ
หรือเพราะเราไม่เคยว่างพอ

ตอนเย็นข้าพเจ้าเดินเข้าไปในสวนสาธารณะแถวบ้าน
เพื่ออินกับเทศกาลลอยกระทง มีประกวดกระทงอันแสนวิจิตร
ประกวดนางนพมาศ มีกระทงขายมากมาย ดีที่ไม่เห็นกระทงจากโฟมอีก
แต่อย่างไรเสีย กระทงทั้งหมดก็ยังกลายเป็นขยะในตอนเช้าอยู่ดี
ที่ท่าน้ำ มีไม้กระบอกลอยกั้นอยู่รอบบริเวณ กันกระทงลอยออกข้างนอก
เพื่อเช้ามาจะได้เก็บกระทงแค่ในพื้นที่ ก็ดีขึ้นมานิดหนึ่ง
วันนี้ยังได้ยินว่า บางที่ที่ต่างจังหวัด ลอยแบบ หนึ่งหมู่บ้าน หนึ่งกระทง

ก่อนหน้านี้ข้าพเจ้าคิดมาหลายปี ว่าเลิกไปเถอะ ไม่เห็นมีประโยชน์อะไรเลย
ทั้งที่ข้าพเจ้าเคยเป็นเด็กบ้านสวน เด็กริมน้ำแท้ ๆ โตมากับแม่น้ำ
นั่นอาจเป็นการแสดงความรักก็เป็นได้ ไม่อยากให้ใครมาลงโทษแม่น้ำอีก
ทุกสิ่งทุกอย่างมันมีการปรับเปลี่ยนประยุกต์ได้ โดยไม่ต้องเสียไปทั้งหมด

สำหรับเทศกาลลอยกระทงในปีนี้ ข้าพเจ้าไปยืนริมน้ำ ดูคนลอยกระทงแต่หัววัน
รำลึกถึงตอนลอยกระทงที่บ้านสวน การทำกระทงง่าย ๆ บ้านเราไม่ได้วิจิตรอะไร
แม่น้ำวันโน้นกับแม่น้ำเจ้าพระยาในวันนี้ยังเป็นสายเดิ
ที่ยังคงไหลตามข้าพเจ้ามาหลายสิบปี ขอบคุณแม่น้ำ
และขอบคุณเป็นพิเศษ คุณสกุล อินทกุล
ที่ทำให้ได้กลับมาซาบซึ้งกับกระทงอีกครั้ง ปีนี้ได้ลอยกระทงบนผืนผ้า

Malai by Darin



ตอนที่ริจะทำ workshop ปักวัฒนธรรมดอกไม้
บอกเลยว่ากล้า ๆ กลัว ๆ ว่าจะมีคนสนใจไหม
ก่อนอื่นใดคงต้องเริ่มที่ตัวเอง ลืมคำว่าเชยไปก่อน
ศึกษา ดูไปดูมาก็เชื่อ และหลงรัก
ขึ้นงานปักด้วยความตื่นเต้นทุกครั้งไป

เมื่อเราเชื่อ และทำด้วยความรัก
ก็บอกคนอื่นได้อย่างเต็มปาก
ขอบคุณ และซาบซึ้งที่มีคนอื่นผ่านเข้ามาเชื่อในตัวเราด้วย

วันนี้มีคนส่งการบ้านมาลัยแล้ว
ถ้าดูจากฝีปัก ก็นับว่าคุณดารินเก่ง ทำได้ละเอียดทีเดียว
จำได้ว่าวันนั้นออกจะชุลมุน สอนไม่ทัน เดินวน ๆ รอบโต๊ะ
อย่างกับเล่นเก้าอี้ดนตรีที่แพ้ตลอด ไม่ได้มีเวลาลงลึกกับใครนาน
และจำได้ว่าคุณดารินก็พยายามดูแลตัวเองอยู่
...

“ปักผ้าลายมาลัยดอกไม้เสร็จเมื่ออาทิตย์ก่อนค่ะ
ส่งมาให้ดูว่าพอมีฝีมือมั้ย จริงๆแล้วสนใจงานปักมานานแล้ว
แต่ไม่ได้ลงมือทำสักที นี่เป็นงานปักจริงจังครั้งแรกนะคะ
ฝีเข็มอาจจะยังไม่สวยเนี้ยบ

เมื่อไม่กี่วันก่อนก็ไปซื้อผ้าลินินมาเพิ่มค่ะ
รู้สึกคึกคักอยากปักลายอื่นเพิ่ม
แต่ตอนนี้อยู่ในช่วงคิดลายค่ะ
รอจินตนาการ
รอมาหลายวันแล้วยังไม่มาสักที (ข้ออ้าง อิอิ)”
...

ดอกกรรณิการ์ที่โปรยเพิ่มเข้ามา น่ารักน่าเอ็นดูเชียว
— at The Museum of Floral Culture.

my made Earring


ขอบคุณแอร์ ที่มาเป็นแรงกระตุ้น
ให้ความคิดที่จะทำต่างหูใส่เอง ฟูขึ้นมา หลังจากว่าจะ ๆ มาเป็นปี
เมื่อวานวันหยุด ก็เลยหาไอเดียว่าจะทำต่างหูอะไร
ไหน ๆ แอร์เป็นแรงบันดาลใจแล้ วก็เลยลอกแอร์ซะเลย ฮ่า ๆ
เพราะเป็นคนชอบรังแมงมุมมาก ๆ ชอบตั้งแต่เด็ก ๆ
ชอบไปยืนมอง ยิ่งเจอรังใหญ่ ๆ จะดื่มด่ำมาก
คิดว่านางแมงมุมกำลังถักลูกไม้
ทำได้ข้างเดียวก่อน อีกข้างจะเป็นตัวแมงมุม
ต้องไปซื้ออุปกรณ์เพิ่ม อยากได้ผ้ากาว ลวด และอะไรอีกนิดหน่อย
ใครมีวิธีประกบผ้าสองชิ้นเข้าด้วยกันให้ดูเรียบร้อยบ้า
นอกจากการ cutwork ขอบ

แรงบันดาลใจจากภาพนี้ ใยแมงมุมสะท้อนแดดยามสาย

 

พรุ่งนี้วันฮาโลวีน ทุกครั้งที่หนีไปทำอะไรนาน ๆ
กลับมาสะกิดโน๊ตบุ๊กที มันจะขึ้นหน้าจอมาบอกแบบนี้ทั้งวัน
ไม่ได้สังเกตว่าก่อนหน้านั้น มันมีการเตือนอะไรหรือเปล่า
แล้วไง ทำไมต้องสนใจวันฮาโลวีนด้วย...เอาอีก มันเตือนอีกครั้ง
อ๋อ ใช่ซินะ ก็กำลังทำต่างหูใยแมงมุมอยู่ ถูกต้องแล้ว
จะใส่มันในวันพรุ่งนี้ล่ะ ในที่สุดก็ทำตัวเข้ากับเทศกาลจนได้

ตอนนี้เหมือนทำทุกอย่างเพื่อระลึกถึงวัยเด็ก วัยพร่อง ๆ ของตัวเอง
พร่องนั่นแหละดี เพราะเมื่อคุณเต็ม คุณจะไม่มีการเรียนรู้ที่จะเติม

ใต้ถุนบ้านสวน ในซอกมืด นางแมงมุมใยทองตัวยักษ์
พ่นพิษรักถักทอสานให้ในเช้าวันหนึ่ง
นางสะกดจิตด้วยการพ่นใยจากก้น
สาวมันออกมาอย่างไม่มีวันหมด เดินวน ๆ อย่างชำนาญการ
หลงรักนางเข้าให้แล้ว

ขอบคุณการเติบโตที่บ้านสวน ที่ทำให้ อินกับความเป็นธรรมชาติ
สัตว์ ต้นไม้ แมลง ดอกไม้ เมื่ออยู่ใกล้ ๆ ก็อุ่นใจ
เหมือนได้อยู่กับเพื่อน กับญาติผู้ใหญ่ และรู้สึกว่าต้องดูแลกัน

ทำต่างหูคู่นี้สนุกดี หลังจากไม่ได้ประดิษฐ์อะไรพวกนี้มาเป็นปี
กลับมาทำในวันที่ชำนาญหลายอย่างขึ้น รู้จักตัวเองมากขึ้น
ก็เลยอยากจะทำอีกเป็นซีรีส์ส่วนตัวไว้ใส่เอง
จากเรื่องราวที่บ้านสวน
หมากผ่าครึ่ง นกกางเขน ดอกโมก ลูกยาง ดอกผักตบ
ดอกมะม่วง มะเฟือง ทุเรียน...แค่คิดก็มีความสุขแล้ว



“บางครั้งผมอดคิดไม่ได้ว่า ความศิวิไลซ์น่ะทำให้ฅนเราบ้ากันไปหมด
เรานอนตอนเที่ยงคืนถึงแปดโมง เรากินระหว่างเที่ยงถึงบ่ายโมง
เรากินอาหารเย็นระหว่างสามถึงสี่ทุ่ม แท้จริงแล้ว กิจวัตรของเรา
ถูกกำหนดโดยนาฬิกา ไม่ใช่ความต้องการส่วนตัวของเรา”

:จะเล่าให้คุณฟัง / ฆอร์เฆ่ บูกาย

ขณะทำต่างหูข้างที่ 4 ก็คิดไปว่า
ทำไมเราต้องใส่ต่างหูสองข้างเหมือนกัน
เพื่อความสมดุลงั้นหรือ แทนความสมดุลด้วยอย่างอื่นได้ไหม
ต่างหู 4 ข้างจึงไม่เหมือนกันเลย
และทำไมเราต้องใส่ต่างหู 2 ข้างพร้อมกันใส่ข้างเดียวได้ไหม

แล้ว ทำไมต้องใส่ต่างหู
ดีที่มีคำตอบให้ตัวเอง ก็อยากสวยกรุยกรายไง...จากนั้นก็ใจสงบ
...
เห็นงานของ Artist “tsktsk” แล้วอยากเอามาทำต่างหูมาก
ทำไปทำมาสุดท้ายก็เตลิดกลายไปเป็นตัวเอง
ที่เอิงเอย กรุยกราย คุณนาย เยอะ
นี่คือความต้องการส่วนตัวใช่ไหม


ความเดิมคืออยากวาดรูป
แต่ดันไปหัดปักผ้า แล้วก็มาหัดวาดรูป
ก็เลยได้รูปสไตล์ปักผ้า
วันนี้กลับมาปักผ้าสไตล์รูปวาดสไตล์ปักผ้า
วาดรูปไว้แยะเหมือนกัน
แต่ไม่ค่อยได้หยิบงานตัวเองมาปัก
เพราะอะไร...สงสัยจะใกล้เกลือกินด่าง

ป.ล. แมวเวลาเห็นจิ้งจก ปากสั่น ตัวสั่น หางสั่น อยากได้
พอจับได้ แล้วไง ไม่สนใจแระ
บางทีเสน่ห์คงอยู่ที่ความอยาก โปรดจงรักษามันไว้
และอย่าได้ทำตัวเป็นจิ้งจกที่ตายแล้ว

Earrings lizard from my illustration

Ghibli Theme by : Noo,Tukta,Aoy,Yoong,Jeed

 

ยังไม่ได้มอบเหรียญ และประกาศอย่างเป็นทางการ
ว่ามีผลงานนักเรียนปัก ที่พอปิดคลาสวันนั้นปุ๊บ
เธอก็ปิด job ของเธอไปด้วยปั๊บ คนแรกในโลก
ของการสอนปักผ้าของข้าพเจ้า...เก่งมาก

และไม่ได้รีบ ๆ ปิด เพื่อจะเอาโล่ เอาเร็วแต่อย่างใด
เธอเร็วด้วย สวยปราณีตด้วย ละเอียด เก๋ ๆ ด้วย
ซึ่งไปโพสต์ใน IG แล้วได้รับความนิยมเป็นอย่างดี
มีเด็กญี่ปุ่นที่คลั่ง Totoro ตามมา Followers อยู่หลายคน

ผลงานของ หนู / Playful embroidery 12.2
หนูเป็นประเภทไม่พูดพล่ามทำเพลง ปักอย่างเดียว
ถึงเธอจะไม่ค่อยคุยกับเรา แต่เราก็ปลื้มเธอมาก

: Work of my student /Ghibli Theme /Playful Embroidery 12.2 /Joyrukclub
— with Real In.

“ส่งงานค่ะครูอ๋าย เติมลายจากแบบต้นฉบับ จนอาจจะดูเลอะไปหน่อย
แต่ก็พยายามทำให้ครบทุกลาย stitch ที่ครูสอน ขอบคุณนะคะ^^”

ผลงานของตุ๊กตา นักเรียน play 12.2 / Ghibli Theme
งานดูสะอาด เนี้ยบ ไม่เลอะหรอก ภาพต้นฉบับมีแค่ตรงกลาง 3 หัว
ตุ๊กตาไปเพิ่มเรื่องข้าง ๆ เอง เพื่อหาที่ใส่ลาย และมันก็ดูสนุกขึ้น
รุ่นนี้ทำงานกันจริงจัง แต่งานออกมาดูสนุก สมธีม
เก่ง ทำงานกันเร็ว น่ารัก ...นางฟ้า

Work of my student /Joyrukclub Thailand
— with Tukta Chadapor



ตอนที่จะทำ Them Ghibli Totoro บอกเลยว่าไม่ถนัด
ทำอะไรใส ๆ น่ารัก ๆ น้อย ๆ ไม่เป็น
แต่ชีวิตต้องออกจาก comfort zone ซินะ เราถึงจะได้เรียนรู้

งานนักเรียนปักที่ทำออกมาส่วนใหญ่ ก็ไม่ได้น่ารักเกินไป
แปลกดีที่มันมีกลิ่นอายโบฮีเมี่ยนเหมือนสไตล์คนสอน
อาจเพราะ เป็นงานปัก เป็น stitch คงหนีความเยอะ
ความรุ่มรวยของแต่ละลายไปไม่พ้น

ผลงานของออย ชอบออยตั้งแต่แรกเจอ
และถ้าเป็นแมว ก็คงดมเจอกลิ่นเป็นมิตรตั้งแต่แรกเห็น
ออยยิ้มกับทุกเรื่องที่เล่า และเล่าทุกเรื่องเหมือนเล่านิทาน
ออยบอกว่า ภูมิใจกับผลงานที่ทำเสร็จ แม้จะรู้สึกว่า
งานชิ้นนี้ทำให้สายตายาวขึ้

ชอบองค์ประกอบช่วงบนท้องฟ้า มันได้อารมณ์ว่า
Totoro กำลังส่งพลังให้ต้นไม้โตขึ้น ๆ ชั่วพริบตา

: work of my student /Ghibli Theme /Playful
Embroidery 12.2 /@joyrukclub
— with Aoy Asavanund at Joyrukclub Thailand.
 

ในบรรดาตัวละครที่ทั้งน่ารัก ทั้งลึกซึ้ง ทั้งหมดของจิบลิ
“ปีศาจไร้หน้า” คืออัตลักษณ์ที่ข้าพเจ้าจดจำมันได้ดีที่สุด
จดจำมันในด้านมืด ในความป่วยไข้
มันเป็นใครซักคนในสังคม หรืออาจเป็นเราเอง
มันเป็นวิญญาณเร่ร่อนที่อยู่ในผ้าคลุมสีดำ
และสวมหน้ากากเพื่ออยากจะมีหน้า

พอเราต้องอยู่ในสังคมนาน ๆ เข้า
เราชักสับสนไม่รู้ว่าเราคือใครกันแน่ ที่แท้เราเป็นแบบไหน
ได้แต่ทำตาม ๆ กันไปอย่างปลอดภัย หรือไม่ก็ลอกเลียนแบบ
เพราะคิดว่านั่นคือใช่ สิ่งที่ฉันชอบ ฉันก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน

ปีศาจไร้หน้าต้องการการยอมรับด้วยการให้ (ทอง)
เพราะคิดว่าให้แล้วจะได้ความรัก
แต่ที่สุดก็ไม่เคยได้รู้สึกถึงคุณค่าในตัวเอง
ไม่เคยอิ่มไม่ว่าอาหารหรือความสัมพันธ์
ยังคงเปล่าเปลี่ยวเดียวดายไม่มีความสุข
จนกระทั่ง มันได้เริ่มลงมือทำงาน
...
ผลงานของ หยุง
ตอนแรกหยุงได้รูปจากเรื่อง สุสานหิ่งห้อย
แต่หยุงบอกว่า เศร้าเกินไป ปักไม่ไหว จึงเหลือรูปนี้ ปีศาจไร้หน้า
ซึ่งหยุงก็ยินดีที่จะปักรูปนี้มากกว่า ปีศาจไร้หน้ายืนซุ่มอยู่ในพุ่มไม้
หยุงปักได้ละเอียดและเก็บจนเต็มผืน
ท่ามกลางโลก stitch สดใสกรุยกราย
ปีศาจไร้หน้าก็ยังนำสายตา และคงความหลอนไว้ที่สุด

: work of my student / Playful Embroidery 12.1 /Ghibli Theme Joyrukclub Thailand
— with Paporn Harntaweesompone.

พี่จี๊ด ปักโตโตโร่ภาคตะลุยป่าดูนก ใส่เสื้อพราง
แขวนกล้องส่องทางไกลไลก้า และใส่ฟันทอง
บนไหล่น้องผู้หญิงมีจัมโบ้หมายอร์คเชียร์ตัวโปรดเกาะอยู่
โปรดสังเกตให้เห็น...ย้ำว่า คือหมา

by : Tai,Lek,Ying /Work of my student


ดีใจจังที่ มานี ชูใจ กลับมาเยี่ยมครู
ผ่านไปเจ็ดเดือน เด็กหญิงตัวน้อย กลายเป็นสาววัยทีน
วันก่อนโน้น ที่โอ๋ต้มชาแขกให้กิน
ยังถามถึง ต่าย ที่วันนั้นร้องจะกินชาแขก
โอ๋บอกว่า ต่ายเงียบหายไป

ในเวลาต่อมา ต่ายก็กลับมาส่งการบ้าน
ต่ายเป็นนักเรียน play 8 ธีม มานีชูใจ
ต่ายก็เป็นอีกคนที่คุณแม่ปักผ้า แล้วไม่ยอมสอนลูกสาว
ให้ไปหาเรียนเอง...หวังว่าคงได้ไปอวดให้คุณแม่ภูมิใจแล้ว

ดีใจกว่านักเรียนสด ๆ ที่ส่งการบ้านเพราะไฟกำลังแรง
คนที่ทิ้งไปนาน ๆ แต่ยังทำการบ้านเสร็จ เรารู้สึกปิติ
อยากให้ทุกคน ทำประกาศนียบัตรให้เสร็จ มอบให้ตัวเอง
เพราะอันนี้ครูก็ไม่สามารถมอบให้ได้

ป.ล. รุ่นนี้เรียนกัน 5 คน ส่งแล้ว 4 คน
ขาดหว้าอีก 1 คน ...กดดันกันต่อไป เหอะ เหอะ

Work of my student /Playful Embroidery 8 (May 14)
Manee & Chujai Theme Joyrukclub Thailand
— with Dhīvarā Phitakpattanakul.



ส่งงานค่ะครูอ๋าย ^^
"1 เดือนพอดีเลย แต่ก็เสร็จละค่ะ
ที่เห็นบางสติชไม่ค่อยเข้าพวก เพราะไม่อยากเลาะเลย
ทุกฝีเข็มมันรวบรวมภาพ ความจำในห้องเรียนกับทุกคน
และครูอ๋าย ขอบคุณมากนะคะ แล้วจะทำชิ้นต่อๆไปค่ะ "

คุณเล็ก /playful embroidery 11.2/Naive Art /@joyrukclub

จากลายเส้นช้างไร้เดียงสา บัดนี้เติบโตเป็นช้างทรงเครื่อง ช้างเสวย
ที่เสวยได้แน่นมาก ขยันกันจริง ๆ เชียวนักเรียนดิฉัน (ขยันกว่าครู)
โต๊ะเกรดเอนี้ขลังมาก ลองใครได้นั่ง องค์ลงทุกคน ทำสวย เสร็จเร็ว
รุ่นนี้ คุณเล็กเสร็จเป็นคนที่สอง (คนแรกน้องแพร)
ใครองค์ยังไม่ลง รีบลงนะคะ

รูปที่จัดไปให้ปัก แล้วแต่ดวงว่าใครจะได้รูปไหน ตามที่นั่งที่เลือก
คุณเล็กได้รูปช้างไป รู้สึกว่าเข้ากันมาก
คุณเล็กเป็นสาวเหนือ ที่ลงมาเรียนจากเชียงใหม่
ชอบป่าเขาลำเนาไพร ชอบธรรมชาติ
รักวัฒนธรรมพื้นเมือง ปักงานออกมาได้สมตัวทีเดียว

ขอบคุณที่มีคนเก่ง ๆ ไฟแรง ขยัน
มาทำให้รู้สึกรักการเป็นครูปักผ้ามากขึ้นทุกวัน

Work of my student
— with Lek Chatbubpha at Joyrukclub Thailand.
 

ในบรรดานักเรียนปักผ้าทั้งหมด
หญิงก็เป็นอีกคนที่เราได้พบกันบ่อย ๆ
หญิงมาดูลาดเลาตั้งแต่ยังไม่เรียน
แล้วมาลงเรียนธีม Folk art
แล้วก็ตกรุ่นไปเรียนกับธีม Naïve art
แล้วก็ยังแวะมาเต๊าะวิชาปักอีกสองสามครั้ง
เพราะที่ทำงานอยู่ใกล้กับ Joyrukclub

หญิงส่งงานมา update ให้ดูเป็นระยะ ๆ เพิ่มบ้าง เลาะบ้าง
ไปไหนมาไหนก็เอางานไปปัก
และวันนี้เธอก็ทำงานเสร็จสิ้นแล้ว
งานหญิงบอกตัวตน ความเป็นคนมีสีสัน ทั้งการแต่งตัว แนว Ethnic
และบุคลิกสดใสช่างพูดช่างคุยช่างถาม
งานของหญิงเลยสนุกสมตัว

ส่วนมากคนที่ทำงานเสร็จ ก็มักจะมันมือ
อยากปักงานชิ้นต่อไปเลย...หญิงก็เป็นแบบนั้น
เมื่อคุณแตะถึงเส้นชัย คุณก็อยากไปต่ออีก

: Work of my student /Folk Art Theme / Joyrukclub Thailand
— with PayoOn Tingan

illustration In Volume Mag./Nov. 14





"เธอรู้ไหมว่าผู้หญิงหลายคนนั้นตัดสินใจแต่งงานเพราะสาเหตุอะไร

ผู้หญิงเหล่านั้นแต่งงานเพราะไม่อยากกินข้าวคนเดียว"


เธอต้องเข้าใจก่อนว่า  Alone นั้นไม่ได้เท่ากับ Lonely 

Alone เป็นเพียงสภาวะทางกายภาพ

เธอแค่อยู่คนเดียว แต่ในใจเธอก็มีความสงบสุขดีก็เป็นได้

แต่ Lonely นั้นเป็นสภาวะทางใจ ที่ว้าเหว่ เปลี่ยวเหงา รู้สึกไม่เป็นที่ต้องการ

ดังนั้น  Lonely ก็เกิดได้แม้เธอจะอยู่ในหมู่ฝูงชน"


นี่แล้วเธอรู้ไหม ว่าสาเหตุอะไรที่ทำให้ผู้หญิงตัดสินใจหย่าร้าง ?

ผู้หญิงหย่าร้าง เพราะ ไม่อยากกินข้าวคนเดียว

...


“ฉันเห็นว่า โลกยุคนี้เชื่อมต่อให้คนเข้าถึงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ
ฉันว่ายุคนี้เป็นยุคที่ความ Alone เจือจางที่สุดในช่วงชีวิตของฉัน
มันแทบจะหมดไปในยุคสมัยที่เราติดต่อกันผ่านใยแก้วนำแสงได้ตลอดเวลา
แต่ดูเหมือนมันจะเป็นยุคสมัยที่ผู้คนมีความ Lonely หนาแน่นคับคั่งที่สุด
ในช่วงชีวิตฉันเช่นกัน”

: Bangkok Express/Alone & Lonely / เด็กผู้ชายที่ไม่เตะบอลตอนกลางวัน

Volume Magazine Nov. 2014 / my illustrate 




: my illustration

Tuesday 4 November 2014

Playful Embroidery 12.2 / 19,26 October 14 /Ghibli Theme

 ขอเรียกรุ่นนี้ว่ารุ่นนางฟ้า ที่เบื้องบนส่งมาโปรด
มีตัวแม่ฝังตัวอยู่หลายคน เป็นรุ่นที่สอนเข้าใจง่าย
พูดครั้งเดียวเข้าใจ จนถึงไม่ต้องพูด
เผลอไม่ได้ เผลอทีไรนักเรียนทำนำไปก่อน ไม่รอครูสอน
ต้องหมั่นเดินไปแอบดูว่าทำอะไรกันอยู่
และทุกคนล้วนเป็นผู้นำ เป็นตัวของตัวเอง
ออกแบบจังหวะ stitch ใส่เองอย่างคล่องตัว
เป็นรุ่นที่มีสมาธิสูง ไม่คุยกัน มีจิตวิญญาณในการปักผ้ามาก

ชดเชยกับตอนสอนปักผ้าในสวน ที่เรียกครูกันกระจองงอแง
สอนไม่ทัน จนกลุ้มใจ ว่าเราต้องรับคนน้อยกว่านี้

แต่มาวันนี้ ครูว่างมาก ไม่มีอะไรทำ นักเรียนไม่เรียก
ต้องเสนอตัวเองเข้าไปสอน

ทำให้ยืนยันได้อีกครั้งว่าคนที่เป็นแฟนเพจกันอยู่
จะเก็ทได้เร็วมากกว่าคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อน

ขอบคุณนางฟ้าทุกคนในวันนี้ : พี่จี๊ด,กิฟท์,โบว์,คุณนก,ปิ้น,แจน,คุณหมวย,หนู,ตุ๊กตา,แอน , เก๋ , ออย

ขอบคุณ joyrukclub













Central workshop รักปักใจ Basic : 25 Oct 14








 สิ่งที่ได้เรียนรู้ในวันนี้ 
1.ความเป็นเพื่อนหากเราตั้งใจจะรักษามันไว้
มันก็คงอยู่ไปได้เรื่อย ๆ ไม่มีวันหมดอายุ
จนกว่าเราจะหมดอายุไปเอง
วันนี้เจออดีตเด็กหญิงราชินีที่คบกันมา จนวันนี้อายุ 50 กว่าแล้ว

2. ถึงคุณจะจบปริญญาเอก เป็นดอกเตอร์ทางวิทยาศาสตร์ คุณผ่านมันมาได้
แต่กับเรื่องง่าย ๆ คุณก็อาจไม่ผ่าน เช่นวิธีดึงด้าย วิธีผูกปมไหม
กว่าคุณจะเข้าใจใช้เวลามากกว่าทิ่คิด
คนเราเกิดมาต้องเรียนรู้และฝึกฝน และเพื่อเก่งเฉพาะด้านเท่านั้น

และเช่นกันกับ ถ้าคุณเป็นผู้บริหารระดับสูง บริหารอะไรมากมาย
แต่จัดการเข็มกับด้ายทำไมมันยากนัก

วันนี้เจอดอกเตอร์และผู้บริหาร บอกเลยว่า สอนเหนื่อย
แต่โชคดีที่เธอทั้งสองอารมณ์ดีมาก
บอกว่าแค่นี้ตัวเองก็พอใจมากแล้ว
ต้องมาถึงจุดนี้ให้ได้ซินะ ยอมรับความจริง

3. ไม่ว่าคุณจะแม่ที่ดุดันของลูก เป็นภรรยาแสนเข้มตอนอยู่ที่บ้าน
เมื่อคุณมาอยู่กับครู ทุกคนก็กลายเป็นเด็ก กลับไปเป็นนักเรียนกันอีกครั้ง
ที่มือสั่น งันงก เกร็ง เมื่อถึงตอนที่ครูบอกว่า ไหนลองทำให้ดูซิคะ
แม้ข้าพเจ้าจะไม่ใช่ครูดุ แค่จริงจังนิดหน่อย
(ขำทุกทีที่เห็นนักเรียนมือสั่น)

4. ยิ่งนักเรียนไม่เข้าใจเท่าไร ข้าพเจ้าก็ยิ่งต้องคิดสรรถ้อยคำ
ว่าใช้คำพูดชุดไหนดีที่จะทำให้เข้าใจง่ายขึ้น คำที่เคยใช้มันไม่ได้ผล
วันนี้ถึงกับเผลอทำเสียงจิ๊ ว่าทำไมไม่เข้าใจเสียที
ดีที่ดึงตัวเองกลับมาทัน และพยายามอธิบายใหม่
หลาย ๆ คนมักบอกว่า ข้าพเจ้าใจเย็นมาก
วันนี้รู้เลยว่า ข้าพเจ้าใจเย็นได้มากกว่าที่เขาพูดอีก
จุดมุ่งหมายคือ ทำให้เข้าใจให้ได้ ไม่ปล่อยผ่าน
เพราะมันหมายถึงข้าพเจ้าก็สอนไม่ผ่านด้วย
อย่าห่วง ข้าพเจ้าใจเย็นมาก พร้อมอธิบายซ้ำ ๆ อย่างจริงใจที่สุด

5. ข้าพเจ้าชอบสอบถามว่าใครทำอะไร เพื่อสำรวจว่า
เป็นคนกลุ่มไหนบ้างที่มาเรียนปักผ้า ก็พบว่า
คนอยากปักผ้าปะปนอยู่ในหลาย ๆ สาขาจนไม่อาจจัดกลุ่มได้
แต่ที่จับได้คือคนส่วนใหญ่ อารมณ์ดี เป็นนักสุนทรียะ
และมาหัดปักผ้า ก็เพื่อหาอะไรทำเพลิน ๆ

6. ถึงแม้เราจะใช้ช่วงเวลาปักผ้ากันไม่นาน
แต่ระหว่างปักผ้า ก็จะได้เห็นบุคลิกของแต่ละค
แสดงออกตอนปักผ้า เช่น เป็นพวกนิยมความสมบูรณ์แบบ
ชอบแข่งขัน จริงจัง ปล่อยวาง ยอมรับความจริง แล้วปล่อยเซอร์
มันสนุกดี ที่มีคนมาให้สังเกตเรื่อย ๆ ผ่านการปักผ้า

ขอบคุณนักเรียนปักผ้าที่ผ่านมาให้เรียนรู้ในวันนี้ค่ะ
คุณแก้ว ,คุณนุช , คุณหนูเล็ก ,คุณเจี้ยบ
 
..........................................................................
 
มีหลาย ๆ คนถาม ว่าปักผ้า ใช้ผ้าอะไร ซื้อผ้าร้านไหน
สำหรับตัวเอง เคยใช้ทั้ง ฝ้าย ผ้าดิบ แคนวาส
แต่ที่คิดว่าเคมีคอลตรงกันที่สุดคือ ลินิน
ปักออกมาแล้ว สวยสง่า เสมอ

มีร้านที่ซื้อกันบ่อย ๆ มีลินินให้เลือกหลายเนื้อ
เมื่อวานได้เนื้อนุ่ม หนากำลังเหมาะ ที่นาน ๆ จะเจอที
เป็นชิ้นปลายไม้ ที่จริงเขาขายเมตรละ 380
ได้มา 2 ชิ้น ชิ้นละเมตรกว่า ๆ เปิ้ลช่วยต่อราคาให้เหลือ 700
เช้านี้หยิบขึ้นมาดูอีกที ยิ่งชอบ เนื้อสวย นุ่มมือ
ร้านนี้ผ้าแพงสักหน่อย แต่เข้าไปใจละลายทุกครั้ง
มีลินินเนื้อดีจากญี่ปุ่นให้ชมเสมอ ราคาตั้งแต่เมตรละ 100 แก่ ๆ
ไปจนถึง 600 แก่ ๆ ตามคุณภาพการทอ

ชื่อร้าน Venezia Textile 131-133 ถนนวานิช 1 สำเพ็ง

วันนี้จะเอาไปให้นักเรียน Central workshop ปักนกฮูกกันล่ะ

: Linen for Embroidery workshop & Thank for outline by Ashley Percival

http://ashleypercival.com/